πρόωρος
Greek
[edit]Etymology
[edit]Learned borrowing from Ancient Greek πρόωρος (próōros) with semantic loan from French précoce and prématuré.[1]
Pronunciation
[edit]Adjective
[edit]πρόωρος • (próoros) m (feminine πρόωρη, neuter πρόωρο)
Declension
[edit]| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | πρόωρος (próoros) | πρόωρη (próori) | πρόωρο (próoro) | πρόωροι (próoroi) | πρόωρες (próores) | πρόωρα (próora) | |
| genitive | πρόωρου (próorou) | πρόωρης (próoris) | πρόωρου (próorou) | πρόωρων (próoron) | πρόωρων (próoron) | πρόωρων (próoron) | |
| accusative | πρόωρο (próoro) | πρόωρη (próori) | πρόωρο (próoro) | πρόωρους (próorous) | πρόωρες (próores) | πρόωρα (próora) | |
| vocative | πρόωρε (próore) | πρόωρη (próori) | πρόωρο (próoro) | πρόωροι (próoroi) | πρόωρες (próores) | πρόωρα (próora) | |
Derived terms
[edit]- πρόωρα (próora, adverb)
- προωρότητα f (proorótita)
References
[edit]- ^ πρόωρος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language