προκοπή

Ancient Greek

From προκόπτω (prokóptō, “to advance”) +‎ -η (-ē).

προκοπή • (prokopḗ) f (genitive προκοπῆς); first declension

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ προκοπή hē prokopḗ	τὼ προκοπᾱ́ tṑ prokopā́	αἱ προκοπαί hai prokopaí
Genitive	τῆς προκοπῆς tês prokopês	τοῖν προκοπαῖν toîn prokopaîn	τῶν προκοπῶν tôn prokopôn
Dative	τῇ προκοπῇ têi prokopêi	τοῖν προκοπαῖν toîn prokopaîn	ταῖς προκοπαῖς taîs prokopaîs
Accusative	τὴν προκοπήν tḕn prokopḗn	τὼ προκοπᾱ́ tṑ prokopā́	τᾱ̀ς προκοπᾱ́ς tā̀s prokopā́s
Vocative	προκοπή prokopḗ	προκοπᾱ́ prokopā́	προκοπαί prokopaí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

προκοπή • (prokopí) f (plural προκοπές)

success, prosperity, progress, advancement
Κανείς δεν βλέπει προκοπή χωρίς δουλειά. ― Kaneís den vlépei prokopí chorís douleiá. ― No one has success without work.

Τα αχλάδια δεν είχαν προκοπή φέτος. ― Ta achládia den eíchan prokopí fétos. ― The pears weren't successful (didn't grow) this year.

Ο αδελφός μου δεν έχει προκοπή με κανέναν. ― O adelfós mou den échei prokopí me kanénan. ― My brother isn't successful (doesn't get along) with anyone.
industry, industriousness, hard work, diligence
Antonym: ανεπροκοπιά (aneprokopiá)

Η προκοπή νικάει τη φτώχια. ― I prokopí nikáei ti ftóchia. ― Diligence beats poverty.

Είναι καλός εργάτης, όταν τον πιάσει η προκοπή! ― Eínai kalós ergátis, ótan ton piásei i prokopí! ― He's a good worker, when hard work strikes him!
(by extension) The money or other rewards that come from industry or hard work.
Τόσα χρόνια δούλευε σαν σκυλί ο πατέρας μου αλλά προκοπή καμία. ― Tósa chrónia doúleve san skylí o patéras mou allá prokopí kamía. ― My father worked so many years like a dog but got no reward.

ανεπρόκοπος (aneprókopos, “unsuccessful, lazy, wretched”), απρόκοπος (aprókopos)
κοπή f (kopí, “cutting, felling”)
προκόβω (prokóvo, “progress, thrive, succeed”)
Προκόπης (Prokópis), Προκόπιος (Prokópios)