πραγματεία

Ancient Greek

Etymology

From πρᾶγμᾰ (prâgma, “matter, affair”) +‎ -είᾱ (-eíā).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /praːŋ.ma.těː.aː/ → /praɣ.maˈti.a/ → /praɣ.maˈti.a/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /praːŋ.ma.těː.aː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /praɡ.maˈti.a/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /praɣ.maˈti.a/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /praɣ.maˈti.a/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /praɣ.maˈti.a/

Noun

πρᾱγμᾰτείᾱ • (prāgmateíā) f (genitive πρᾱγμᾰτείᾱς); first declension

1. prosecution of business, diligent study
2. occupation, business, duty
3. treatment of a subject
4. philosophical argument or treatise
5. systematic or scientific historical treatise
6. magical operation, spell, charm

Declension

First declension of ἡ πρᾱγμᾰτείᾱ; τῆς πρᾱγμᾰτείᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ πρᾱγμᾰτείᾱ hē prāgmateíā	τὼ πρᾱγμᾰτείᾱ tṑ prāgmateíā	αἱ πρᾱγμᾰτεῖαι hai prāgmateîai
Genitive	τῆς πρᾱγμᾰτείᾱς tês prāgmateíās	τοῖν πρᾱγμᾰτείαιν toîn prāgmateíain	τῶν πρᾱγμᾰτειῶν tôn prāgmateiôn
Dative	τῇ πρᾱγμᾰτείᾳ têi prāgmateíāi	τοῖν πρᾱγμᾰτείαιν toîn prāgmateíain	ταῖς πρᾱγμᾰτείαις taîs prāgmateíais
Accusative	τὴν πρᾱγμᾰτείᾱν tḕn prāgmateíān	τὼ πρᾱγμᾰτείᾱ tṑ prāgmateíā	τᾱ̀ς πρᾱγμᾰτείᾱς tā̀s prāgmateíās
Vocative	πρᾱγμᾰτείᾱ prāgmateíā	πρᾱγμᾰτείᾱ prāgmateíā	πρᾱγμᾰτεῖαι prāgmateîai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: πραγματεία (pragmateía)

Further reading

• “πραγματεία”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πραγματεία”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• πραγματεία in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Noun

πραγματεία • (pragmateía) f (plural πραγματείες)

1. treatise, discourse, dissertation

Declension

Declension of πραγματεία

	singular	plural
nominative	πραγματεία (pragmateía)	πραγματείες (pragmateíes)
genitive	πραγματείας (pragmateías)	πραγματειών (pragmateión)
accusative	πραγματεία (pragmateía)	πραγματείες (pragmateíes)
vocative	πραγματεία (pragmateía)	πραγματείες (pragmateíes)

Related terms

• see: πράγμα n (prágma, “thing, entity”)