παροξύτονος

Ancient Greek

Etymology

From πᾰρᾰ- (para-, “next to”) +‎ ὀξῠ́τονος (oxútonos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.rok.sý.to.nos/ → /pa.rokˈsy.to.nos/ → /pa.rokˈsi.to.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.rok.sý.to.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.rokˈsy.to.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.rokˈsy.to.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.rokˈsy.to.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.rokˈsi.to.nos/

Adjective

πᾰροξῠ́τονος • (paroxútonos) m or f (neuter πᾰροξῠ́τονον); second declension

1. (grammar) paroxytone

Inflection

Second declension of πᾰροξῠ́τονος; πᾰροξῠ́τονον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		πᾰροξῠ́τονος paroxútonos	πᾰροξῠ́τονον paroxútonon		πᾰροξῠτόνω paroxutónō	πᾰροξῠτόνω paroxutónō		πᾰροξῠ́τονοι paroxútonoi	πᾰροξῠ́τονᾰ paroxútona
Genitive		πᾰροξῠτόνου paroxutónou	πᾰροξῠτόνου paroxutónou		πᾰροξῠτόνοιν paroxutónoin	πᾰροξῠτόνοιν paroxutónoin		πᾰροξῠτόνων paroxutónōn	πᾰροξῠτόνων paroxutónōn
Dative		πᾰροξῠτόνῳ paroxutónōi	πᾰροξῠτόνῳ paroxutónōi		πᾰροξῠτόνοιν paroxutónoin	πᾰροξῠτόνοιν paroxutónoin		πᾰροξῠτόνοις paroxutónois	πᾰροξῠτόνοις paroxutónois
Accusative		πᾰροξῠ́τονον paroxútonon	πᾰροξῠ́τονον paroxútonon		πᾰροξῠτόνω paroxutónō	πᾰροξῠτόνω paroxutónō		πᾰροξῠτόνους paroxutónous	πᾰροξῠ́τονᾰ paroxútona
Vocative		πᾰροξῠ́τονε paroxútone	πᾰροξῠ́τονον paroxútonon		πᾰροξῠτόνω paroxutónō	πᾰροξῠτόνω paroxutónō		πᾰροξῠ́τονοι paroxútonoi	πᾰροξῠ́τονᾰ paroxútona
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		πᾰροξῠτόνως paroxutónōs			πᾰροξῠτονώτερος paroxutonṓteros			πᾰροξῠτονώτᾰτος paroxutonṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

See also

• βαρύτονος (barútonos)
• ὀξύτονος (oxútonos)
• προπαροξύτονος (proparoxútonos)

References

• “παροξύτονος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• παροξύτονος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

From Ancient Greek.

Adjective

παροξύτονος • (paroxýtonos) m (feminine παροξύτονη, neuter παροξύτονο)

1. (grammar, linguistics) paroxytone, (of a word) having a stressed penultimate

Declension

Declension of παροξύτονος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	παροξύτονος (paroxýtonos)	παροξύτονη (paroxýtoni)	παροξύτονο (paroxýtono)		παροξύτονοι (paroxýtonoi)	παροξύτονες (paroxýtones)	παροξύτονα (paroxýtona)
genitive	παροξύτονου (paroxýtonou)	παροξύτονης (paroxýtonis)	παροξύτονου (paroxýtonou)		παροξύτονων (paroxýtonon)	παροξύτονων (paroxýtonon)	παροξύτονων (paroxýtonon)
accusative	παροξύτονο (paroxýtono)	παροξύτονη (paroxýtoni)	παροξύτονο (paroxýtono)		παροξύτονους (paroxýtonous)	παροξύτονες (paroxýtones)	παροξύτονα (paroxýtona)
vocative	παροξύτονε (paroxýtone)	παροξύτονη (paroxýtoni)	παροξύτονο (paroxýtono)		παροξύτονοι (paroxýtonoi)	παροξύτονες (paroxýtones)	παροξύτονα (paroxýtona)

See also

• βαρύτονος (varýtonos, “barytone”)
• οξύτονος (oxýtonos, “oxytone”)
• προπαροξύτονος (proparoxýtonos, “proparoxytone”)