παράλια

See also: παραλία

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.rá.li.a/ → /paˈra.li.a/ → /paˈra.li.a/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.rá.li.a/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /paˈra.li.a/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /paˈra.li.a/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /paˈra.li.a/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /paˈra.li.a/

Adjective

πᾰράλῐᾰ • (parália)

1. neuter nominative/accusative/vocative plural of παράλιος (parálios)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /paˈɾa.li.a/
• Hyphenation: πα‧ρά‧λι‧α

Adjective

παράλια • (parália)

1. Nominative, accusative and vocative feminine singular form of παράλιος (parálios).
2. Nominative, accusative and vocative neuter plural form of παράλιος (parálios).

Noun

παράλια • (parália) n pl

1. coastal areas, coasts, coastline

Declension

	plural
nominative	παράλια (parália)
genitive	παραλίων (paralíon)
accusative	παράλια (parália)
vocative	παράλια (parália)

Related terms

• see: παραλία f (paralía, “beach”)

References

• παράλιος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language