παράδοξο

Greek

Etymology

• IPA^(key): /paˈɾa.ðo.kso/
• Hyphenation: πα‧ρά‧δο‧ξο

Adjective

παράδοξο • (parádoxo)

1. Accusative masculine singular form of παράδοξος (parádoxos).
2. Nominative, accusative and vocative neuter singular form of παράδοξος (parádoxos).

Noun

παράδοξο • (parádoxo) n (plural παράδοξα)

1. paradox (a counterintuitive conclusion or outcome)
2. (logic, philosophy) paradox

Declension

	singular	plural
nominative	παράδοξο (parádoxo)	παράδοξα (parádoxa)
genitive	παράδοξου (parádoxou)	παράδοξων (parádoxon)
accusative	παράδοξο (parádoxo)	παράδοξα (parádoxa)
vocative	παράδοξο (parádoxo)	παράδοξα (parádoxa)

Further reading

• παράδοξος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
• παράδοξο on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el