ορθόδοξος

See also: ὀρθόδοξος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ὀρθόδοξος (orthódoxos), equivalent to ορθό- (orthó-, “correct, ortho-”) +‎ δόξα (dóxa, “glory, opinion”).

Pronunciation

• IPA^(key): /oɾˈθoðoksos/
• Hyphenation: ορ‧θό‧δο‧ξος

Adjective

ορθόδοξος • (orthódoxos) m (feminine ορθόδοξη, neuter ορθόδοξο)

1. (religion, sometimes other ideologies) Orthodox (relating to any Orthodox movement or ideology; on its own, usually refers to Greek Orthodox in Greek)

   Το να έχει γένια ο παπάς είναι ορθόδοξη παράδοση.

   To na échei génia o papás eínai orthódoxi parádosi.

   For the priest to have a beard is an Orthodox tradition.

   Ο Αβραάμ είναι ορθόδοξος Εβραίος.

   O Avraám eínai orthódoxos Evraíos.

   Abraham is an orthodox Jew.

2. orthodox (following convention or tradition)

   Ο επιστήμονας δοκιμάζει όλες τις ορθόδοξες μεθόδους.

   O epistímonas dokimázei óles tis orthódoxes methódous.

   The scientist is trying all the conventional methods.

Declension

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	ορθόδοξος (orthódoxos)	ορθόδοξη (orthódoxi)	ορθόδοξο (orthódoxo)		ορθόδοξοι (orthódoxoi)	ορθόδοξες (orthódoxes)	ορθόδοξα (orthódoxa)
genitive	ορθόδοξου (orthódoxou)	ορθόδοξης (orthódoxis)	ορθόδοξου (orthódoxou)		ορθόδοξων (orthódoxon)	ορθόδοξων (orthódoxon)	ορθόδοξων (orthódoxon)
accusative	ορθόδοξο (orthódoxo)	ορθόδοξη (orthódoxi)	ορθόδοξο (orthódoxo)		ορθόδοξους (orthódoxous)	ορθόδοξες (orthódoxes)	ορθόδοξα (orthódoxa)
vocative	ορθόδοξε (orthódoxe)	ορθόδοξη (orthódoxi)	ορθόδοξο (orthódoxo)		ορθόδοξοι (orthódoxoi)	ορθόδοξες (orthódoxes)	ορθόδοξα (orthódoxa)

Antonyms

• ανορθόδοξος (anorthódoxos, “unorthodox”)
• αλλόδοξος (allódoxos, “heterodox”)

Derived terms

• ορθόδοξα (orthódoxa, “orthodoxly, in an orthodox manner”)
• ορθοδόξως (orthodóxos, “orthodoxly, in an orthodox manner”) (formal)

Noun

ορθόδοξος • (orthódoxos) m (plural ορθόδοξοι, feminine ορθόδοξη)

1. (Christianity, male) Orthodox (follower of any of the Eastern Orthodox churches)

   Από την στιγμή που τον βάλανε στην κολυμπήθρα, ο Νίκος ήταν ορθόδοξος. ― Apó tin stigmí pou ton válane stin kolympíthra, o Níkos ítan orthódoxos. ― From the minute they put him in the font, Nikos was an Orthodox.

Declension

	singular	plural
nominative	ορθόδοξος (orthódoxos)	ορθόδοξοι (orthódoxoi)
genitive	ορθόδοξου (orthódoxou)	ορθόδοξων (orthódoxon)
accusative	ορθόδοξο (orthódoxo)	ορθόδοξους (orthódoxous)
vocative	ορθόδοξε (orthódoxe)	ορθόδοξοι (orthódoxoi)

Derived terms

• ελληνορθόδοξος m (ellinorthódoxos, “Greek Orthodox”)