ορθογώνιος

See also: ὀρθογώνιος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ὀρθογώνιος (orthogṓnios, “right-angled”).

Pronunciation

• IPA^(key): /or.θoˈɣo.ni.os/

Adjective

ορθογώνιος • (orthogónios) m (feminine ορθογώνια, neuter ορθογώνιο)

1. (geometry) orthogonal, right-angled, rectangular

Declension

Declension of ορθογώνιος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	ορθογώνιος (orthogónios)	ορθογώνια (orthogónia)	ορθογώνιο (orthogónio)		ορθογώνιοι (orthogónioi)	ορθογώνιες (orthogónies)	ορθογώνια (orthogónia)
genitive	ορθογώνιου (orthogóniou)	ορθογώνιας (orthogónias)	ορθογώνιου (orthogóniou)		ορθογώνιων (orthogónion)	ορθογώνιων (orthogónion)	ορθογώνιων (orthogónion)
accusative	ορθογώνιο (orthogónio)	ορθογώνια (orthogónia)	ορθογώνιο (orthogónio)		ορθογώνιους (orthogónious)	ορθογώνιες (orthogónies)	ορθογώνια (orthogónia)
vocative	ορθογώνιε (orthogónie)	ορθογώνια (orthogónia)	ορθογώνιο (orthogónio)		ορθογώνιοι (orthogónioi)	ορθογώνιες (orthogónies)	ορθογώνια (orthogónia)

Derived terms

• ορθογώνιο τρίγωνο n (orthogónio trígono, “right-angled triangle”)
• ορθογώνιο παραλληλόγραμμο n (orthogónio parallilógrammo, “rectangle”)

Further reading

• ορθογώνιος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language