οργισμένος

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /oɾ.ʝiˈzme.nos/
• Hyphenation: ορ‧γι‧σμέ‧νος

Participle

οργισμένος • (orgisménos) m (feminine οργισμένη, neuter οργισμένο)

1. passive perfect participle of οργίζω (orgízo) and οργίζομαι (orgízomai): angry, furious

Declension

Declension of οργισμένος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	οργισμένος (orgisménos)	οργισμένη (orgisméni)	οργισμένο (orgisméno)		οργισμένοι (orgisménoi)	οργισμένες (orgisménes)	οργισμένα (orgisména)
genitive	οργισμένου (orgisménou)	οργισμένης (orgisménis)	οργισμένου (orgisménou)		οργισμένων (orgisménon)	οργισμένων (orgisménon)	οργισμένων (orgisménon)
accusative	οργισμένο (orgisméno)	οργισμένη (orgisméni)	οργισμένο (orgisméno)		οργισμένους (orgisménous)	οργισμένες (orgisménes)	οργισμένα (orgisména)
vocative	οργισμένε (orgisméne)	οργισμένη (orgisméni)	οργισμένο (orgisméno)		οργισμένοι (orgisménoi)	οργισμένες (orgisménes)	οργισμένα (orgisména)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο οργισμένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο οργισμένος, etc.)

References

• οργισμένος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language