ορίζοντας
See also: ὁρίζοντας
Greek
[edit]Pronunciation
[edit]Etymology 1
[edit]Learnedly, from the accusative singular ὁρίζοντα (horízonta) of the Ancient Greek ὁρίζων (horízōn)[1] (ὁρίζων κύκλος (kúklos), demarcating cycle)[2] Substantivised neuter of the active participle ορίζων (orízon) of verb ορίζω (orízō, “define”) -ancient: ὁρίζω (horízō).
Noun
[edit]ορίζοντας • (orízontas) m
Declension
[edit]| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ορίζοντας (orízontas) | ορίζοντες (orízontes) |
| genitive | ορίζοντα (orízonta) | οριζόντων (orizónton) |
| accusative | ορίζοντα (orízonta) | ορίζοντες (orízontes) |
| vocative | ορίζοντα (orízonta) | ορίζοντες (orízontes) |
Etymology 2
[edit]Active participle of ορίζω (orízo).
Participle
[edit]ορίζοντας • (orízontas) (indeclinable)
- Present participle of ορίζω (orízo): defining
Related terms
[edit]- ορίζουσα f (orízousa, noun)
- ορίζων m (orízon, active participle), ορίζουσα f (orízousa), ορίζον n (orízon)
- ορισμένος (orisménos, “defined”, passive perfect participle)
References
[edit]- ^ ορίζοντας, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
- ^ ορίζοντας - Babiniotis, Georgios (2010) Ετυμολογικό λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας Etymologikó lexikó tis néas ellinikís glóssas [Etymological Dictionary of Modern Greek language] (in Greek), Athens: Lexicology Centre