οπλουργός

Greek

Etymology

From Ancient Greek ὁπλουργός (hoplourgós), from ὅπλον (hóplon, “weapon; tool”) +‎ -ουργός (-ourgós, “maker”); equivalent to όπλο (óplo) +‎ -ουργός (-ourgós).

Noun

οπλουργός • (oplourgós) m (plural οπλουργοί, feminine οπλουργία)

1. (military) armourer (UK), armorer (US)

Declension

Declension of οπλουργός

	singular	plural
nominative	οπλουργός (oplourgós)	οπλουργοί (oplourgoí)
genitive	οπλουργού (oplourgoú)	οπλουργών (oplourgón)
accusative	οπλουργό (oplourgó)	οπλουργούς (oplourgoús)
vocative	οπλουργέ (oplourgé)	οπλουργοί (oplourgoí)

Synonyms

• οπλοποιός m (oplopoiós, “gunsmith”)

Related terms

• see: όπλο n (óplo, “weapon”)

• see: έργο (érgo, “work, task”, noun)