νόμιμος

Ancient Greek

Etymology

From νόμος (nómos) +‎ -ιμος (-imos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /nó.mi.mos/ → /ˈno.mi.mos/ → /ˈno.mi.mos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /nó.mi.mos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈno.mi.mos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈno.mi.mos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈno.mi.mos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈno.mi.mos/

Adjective

νόμῐμος • (nómĭmos) m (feminine νομίμη, neuter νόμῐμον); first/second declension

1. conformable to custom, usage, or law
2. customary, prescriptive
3. established, lawful, rightful
4. (nominalized, neuter plural) usages, customs; funeral rites

Declension

First and second declension of νόμῐμος; νομῐ́μη; νόμῐμον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		νόμῐμος nómĭmos	νομῐ́μη nomĭ́mē	νόμῐμον nómĭmon		νομῐ́μω nomĭ́mō	νομῐ́μᾱ nomĭ́mā	νομῐ́μω nomĭ́mō		νόμῐμοι nómĭmoi	νόμῐμαι nómĭmai	νόμῐμᾰ nómĭmă
Genitive		νομῐ́μου nomĭ́mou	νομῐ́μης nomĭ́mēs	νομῐ́μου nomĭ́mou		νομῐ́μοιν nomĭ́moin	νομῐ́μαιν nomĭ́main	νομῐ́μοιν nomĭ́moin		νομῐ́μων nomĭ́mōn	νομῐ́μων nomĭ́mōn	νομῐ́μων nomĭ́mōn
Dative		νομῐ́μῳ nomĭ́mōi	νομῐ́μῃ nomĭ́mēi	νομῐ́μῳ nomĭ́mōi		νομῐ́μοιν nomĭ́moin	νομῐ́μαιν nomĭ́main	νομῐ́μοιν nomĭ́moin		νομῐ́μοις nomĭ́mois	νομῐ́μαις nomĭ́mais	νομῐ́μοις nomĭ́mois
Accusative		νόμῐμον nómĭmon	νομῐ́μην nomĭ́mēn	νόμῐμον nómĭmon		νομῐ́μω nomĭ́mō	νομῐ́μᾱ nomĭ́mā	νομῐ́μω nomĭ́mō		νομῐ́μους nomĭ́mous	νομῐ́μᾱς nomĭ́mās	νόμῐμᾰ nómĭmă
Vocative		νόμῐμε nómĭme	νομῐ́μη nomĭ́mē	νόμῐμον nómĭmon		νομῐ́μω nomĭ́mō	νομῐ́μᾱ nomĭ́mā	νομῐ́μω nomĭ́mō		νόμῐμοι nómĭmoi	νόμῐμαι nómĭmai	νόμῐμᾰ nómĭmă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		νομῐ́μως nomĭ́mōs				νομῐμώτερος nomĭmṓteros				νομῐμώτᾰτος nomĭmṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• νόμιμος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• νόμιμος, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “νόμιμος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “νόμιμος”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • accustomed idem, page 8.
  • common idem, page 148.
  • conventional idem, page 173.
  • customary idem, page 192.
  • establish idem, page 283.
  • familiar idem, page 305.
  • fashionable idem, page 308.
  • formal idem, page 338.
  • general idem, page 355.
  • habitual idem, page 380.
  • lawful idem, page 480.
  • legal idem, page 484.
  • legitimate idem, page 485.
  • normal idem, page 562.
  • ordinary idem, page 579.
  • permissible idem, page 607.
  • popular idem, page 626.
  • regular idem, page 687.
  • rightful idem, page 715.
  • traditional idem, page 885.
  • usual idem, page 940.
  • wonted idem, page 987.

Greek

Etymology

From Ancient Greek νόμιμος (nómimos). By surface analysis, νόμος (nómos) +‎ -ιμος (-imos).

Adjective

νόμιμος • (nómimos) m (feminine νόμιμη, neuter νόμιμο)

1. legal (allowed by law)
2. legitimate

Declension

Declension of νόμιμος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	νόμιμος (nómimos)	νόμιμη (nómimi)	νόμιμο (nómimo)		νόμιμοι (nómimoi)	νόμιμες (nómimes)	νόμιμα (nómima)
genitive	νόμιμου (nómimou)	νόμιμης (nómimis)	νόμιμου (nómimou)		νόμιμων (nómimon)	νόμιμων (nómimon)	νόμιμων (nómimon)
accusative	νόμιμο (nómimo)	νόμιμη (nómimi)	νόμιμο (nómimo)		νόμιμους (nómimous)	νόμιμες (nómimes)	νόμιμα (nómima)
vocative	νόμιμε (nómime)	νόμιμη (nómimi)	νόμιμο (nómimo)		νόμιμοι (nómimoi)	νόμιμες (nómimes)	νόμιμα (nómima)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο νόμιμος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο νόμιμος, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative (?) singular plural masculine feminine neuter masculine feminine neuter nominative νομιμότερος (nomimóteros) νομιμότερη (nomimóteri) νομιμότερο (nomimótero) νομιμότεροι (nomimóteroi) νομιμότερες (nomimóteres) νομιμότερα (nomimótera) genitive νομιμότερου (nomimóterou) νομιμότερης (nomimóteris) νομιμότερου (nomimóterou) νομιμότερων (nomimóteron) νομιμότερων (nomimóteron) νομιμότερων (nomimóteron) accusative νομιμότερο (nomimótero) νομιμότερη (nomimóteri) νομιμότερο (nomimótero) νομιμότερους (nomimóterous) νομιμότερες (nomimóteres) νομιμότερα (nomimótera) vocative νομιμότερε (nomimótere) νομιμότερη (nomimóteri) νομιμότερο (nomimótero) νομιμότεροι (nomimóteroi) νομιμότερες (nomimóteres) νομιμότερα (nomimótera) Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο νομιμότερος", etc) absolute superlative (?) singular plural masculine feminine neuter masculine feminine neuter nominative νομιμότατος (nomimótatos) νομιμότατη (nomimótati) νομιμότατο (nomimótato) νομιμότατοι (nomimótatoi) νομιμότατες (nomimótates) νομιμότατα (nomimótata) genitive νομιμότατου (nomimótatou) νομιμότατης (nomimótatis) νομιμότατου (nomimótatou) νομιμότατων (nomimótaton) νομιμότατων (nomimótaton) νομιμότατων (nomimótaton) accusative νομιμότατο (nomimótato) νομιμότατη (nomimótati) νομιμότατο (nomimótato) νομιμότατους (nomimótatous) νομιμότατες (nomimótates) νομιμότατα (nomimótata) vocative νομιμότατε (nomimótate) νομιμότατη (nomimótati) νομιμότατο (nomimótato) νομιμότατοι (nomimótatoi) νομιμότατες (nomimótates) νομιμότατα (nomimótata)

Antonyms

• παράνομος (paránomos)

Derived terms

• νομιμοποίηση (nomimopoíisi)
• νομιμοποιώ (nomimopoió)
• νομίμως (nomímos)

See also

• νομικός (nomikós, “legal, pertaining to the law”)

Further reading

• νόμιμος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language