μυρωμένος

Greek

Etymology

Perfect participle of μυρώνομαι (myrónomai), passive voice of μυρώνω (myróno).

Pronunciation

• IPA^(key): /mi.roˈme.nos/
• Hyphenation: μυ‧ρω‧μέ‧νος

Participle

μυρωμένος • (myroménos) m (feminine μυρωμένη, neuter μυρωμένο)

1. fragrant, anointed

Declension

Declension of μυρωμένος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	μυρωμένος (myroménos)	μυρωμένη (myroméni)	μυρωμένο (myroméno)		μυρωμένοι (myroménoi)	μυρωμένες (myroménes)	μυρωμένα (myroména)
genitive	μυρωμένου (myroménou)	μυρωμένης (myroménis)	μυρωμένου (myroménou)		μυρωμένων (myroménon)	μυρωμένων (myroménon)	μυρωμένων (myroménon)
accusative	μυρωμένο (myroméno)	μυρωμένη (myroméni)	μυρωμένο (myroméno)		μυρωμένους (myroménous)	μυρωμένες (myroménes)	μυρωμένα (myroména)
vocative	μυρωμένε (myroméne)	μυρωμένη (myroméni)	μυρωμένο (myroméno)		μυρωμένοι (myroménoi)	μυρωμένες (myroménes)	μυρωμένα (myroména)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο μυρωμένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο μυρωμένος, etc.)

Antonyms

αμύρωτος (amýrotos)

Related terms

• see: μύρο n (mýro, “myrhh”)