μονόλιθος

Ancient Greek

Etymology

μονό- (monó-, “mono-”) +‎ λίθος (líthos, “stone”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /mo.nó.li.tʰos/ → /moˈno.li.θos/ → /moˈno.li.θos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /mo.nó.li.tʰos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /moˈno.li.tʰos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /moˈno.li.θos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /moˈno.li.θos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /moˈno.li.θos/

Adjective

μονόλιθος • (monólithos) m or f (neuter μονόλιθον); second declension

1. made of one stone

Inflection

Second declension of μονόλιθος; μονόλιθον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		μονόλιθος monólithos	μονόλιθον monólithon		μονολίθω monolíthō	μονολίθω monolíthō		μονόλιθοι monólithoi	μονόλιθᾰ monólitha
Genitive		μονολίθου monolíthou	μονολίθου monolíthou		μονολίθοιν monolíthoin	μονολίθοιν monolíthoin		μονολίθων monolíthōn	μονολίθων monolíthōn
Dative		μονολίθῳ monolíthōi	μονολίθῳ monolíthōi		μονολίθοιν monolíthoin	μονολίθοιν monolíthoin		μονολίθοις monolíthois	μονολίθοις monolíthois
Accusative		μονόλιθον monólithon	μονόλιθον monólithon		μονολίθω monolíthō	μονολίθω monolíthō		μονολίθους monolíthous	μονόλιθᾰ monólitha
Vocative		μονόλιθε monólithe	μονόλιθον monólithon		μονολίθω monolíthō	μονολίθω monolíthō		μονόλιθοι monólithoi	μονόλιθᾰ monólitha
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		μονολίθως monolíthōs			μονολιθότερος monolithóteros			μονολιθότᾰτος monolithótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “μονόλιθος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “μονόλιθος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• μονόλιθος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

Also as in Ancient Greek μονόλιθος (monólithos, adjective). (This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium. Particularly: “Senses from French monolithe?”) μονό- (monó-, “mono-”) +‎ λίθος (líthos, “stone”).

Pronunciation

• IPA^(key): /moˈno.li.θos/
• Hyphenation: μο‧νό‧λι‧θος

Noun

μονόλιθος • (monólithos) m (plural μονόλιθοι)

1. huge stone
2. huge object made up of only on piece of stone, monolith

Declension

	singular	plural
nominative	μονόλιθος (monólithos)	μονόλιθοι (monólithoi)
genitive	μονολίθου (monolíthou)	μονολίθων (monolíthon)
accusative	μονόλιθο (monólitho)	μονολίθους (monolíthous)
vocative	μονόλιθε (monólithe)	μονόλιθοι (monólithoi)

Related terms

• μεγάλιθος m (megálithos) (archaeology)