μονοψήφιος

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Greek

[edit]

Etymology

[edit]

Learnedly from μονο- (mono-) +‎ ψηφίο (psifío) +‎ -ιος (-ios).[1]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /mo.noˈpsi.fi.os/
  • Hyphenation: μο‧νο‧ψή‧φι‧ος

Adjective

[edit]

μονοψήφιος • (monopsífios) m (feminine μονοψήφια, neuter μονοψήφιο)

  1. single-digit, one-digit

Declension

[edit]
Declension of μονοψήφιος
number 
case \ gender  		singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative μονοψήφιος • μονοψήφια • μονοψήφιο • μονοψήφιοι • μονοψήφιες • μονοψήφια •
genitive μονοψήφιου • μονοψήφιας • μονοψήφιου • μονοψήφιων • μονοψήφιων • μονοψήφιων •
accusative μονοψήφιο • μονοψήφια • μονοψήφιο • μονοψήφιους • μονοψήφιες • μονοψήφια •
vocative μονοψήφιε • μονοψήφια • μονοψήφιο • μονοψήφιοι • μονοψήφιες • μονοψήφια •
[edit]

References

[edit]
  1. ^ μονοψήφιος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=μονοψήφιος&oldid=82639276"