λόγιος

Ancient Greek

Etymology

λόγος (lógos) +‎ -ιος (-ios)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ló.ɡi.os/ → /ˈlo.ʝi.os/ → /ˈlo.ʝi.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ló.ɡi.os/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈlo.ɡi.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈlo.ʝi.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈlo.ʝi.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈlo.ʝi.os/

Adjective

λόγῐος • (lógĭos) m (feminine λογί̆ᾱ, neuter λόγῐον); first/second declension

1. versed in tales or stories; learned, erudite
2. skilled in words, eloquent
3. oracular

Inflection

First and second declension of λόγῐος; λογῐ́ᾱ; λόγῐον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		λόγῐος lógĭos	λογῐ́ᾱ logĭ́ā	λόγῐον lógĭon		λογῐ́ω logĭ́ō	λογῐ́ᾱ logĭ́ā	λογῐ́ω logĭ́ō		λόγῐοι lógĭoi	λόγῐαι lógĭai	λόγῐᾰ lógĭă
Genitive		λογῐ́ου logĭ́ou	λογῐ́ᾱς logĭ́ās	λογῐ́ου logĭ́ou		λογῐ́οιν logĭ́oin	λογῐ́αιν logĭ́ain	λογῐ́οιν logĭ́oin		λογῐ́ων logĭ́ōn	λογῐ́ων logĭ́ōn	λογῐ́ων logĭ́ōn
Dative		λογῐ́ῳ logĭ́ōi	λογῐ́ᾳ logĭ́āi	λογῐ́ῳ logĭ́ōi		λογῐ́οιν logĭ́oin	λογῐ́αιν logĭ́ain	λογῐ́οιν logĭ́oin		λογῐ́οις logĭ́ois	λογῐ́αις logĭ́ais	λογῐ́οις logĭ́ois
Accusative		λόγῐον lógĭon	λογῐ́ᾱν logĭ́ān	λόγῐον lógĭon		λογῐ́ω logĭ́ō	λογῐ́ᾱ logĭ́ā	λογῐ́ω logĭ́ō		λογῐ́ους logĭ́ous	λογῐ́ᾱς logĭ́ās	λόγῐᾰ lógĭă
Vocative		λόγῐε lógĭe	λογῐ́ᾱ logĭ́ā	λόγῐον lógĭon		λογῐ́ω logĭ́ō	λογῐ́ᾱ logĭ́ā	λογῐ́ω logĭ́ō		λόγῐοι lógĭoi	λόγῐαι lógĭai	λόγῐᾰ lógĭă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		λογῐ́ως logĭ́ōs				λογῐώτερος logĭṓteros				λογῐώτᾰτος logĭṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “λόγιος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “λόγιος”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011

Greek

Etymology

Learnedly, rom Ancient Greek λόγιος (lógios).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈlo.ʝi.os/
• Hyphenation: λό‧γι‧ος

Adjective

λόγιος • (lógios) m (feminine λόγια, neuter λόγιο)

1. scholarly, learned

   Synonym: (abbreviation -in dictionaries-) λόγ. (lóg.)

Declension

Declension of λόγιος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	λόγιος (lógios)	λόγια (lógia)	λόγιο (lógio)		λόγιοι (lógioi)	λόγιες (lógies)	λόγια (lógia)
genitive	λόγιου (lógiou)	λόγιας (lógias)	λόγιου (lógiou)		λόγιων (lógion)	λόγιων (lógion)	λόγιων (lógion)
accusative	λόγιο (lógio)	λόγια (lógia)	λόγιο (lógio)		λόγιους (lógious)	λόγιες (lógies)	λόγια (lógia)
vocative	λόγιε (lógie)	λόγια (lógia)	λόγιο (lógio)		λόγιοι (lógioi)	λόγιες (lógies)	λόγια (lógia)

Notes: Also, formal substantivised feminine: λογία (logía).
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο λόγιος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο λόγιος, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative (?) singular plural masculine feminine neuter masculine feminine neuter nominative λογιότερος (logióteros) λογιότερη (logióteri) λογιότερο (logiótero) λογιότεροι (logióteroi) λογιότερες (logióteres) λογιότερα (logiótera) genitive λογιότερου (logióterou) λογιότερης (logióteris) λογιότερου (logióterou) λογιότερων (logióteron) λογιότερων (logióteron) λογιότερων (logióteron) accusative λογιότερο (logiótero) λογιότερη (logióteri) λογιότερο (logiótero) λογιότερους (logióterous) λογιότερες (logióteres) λογιότερα (logiótera) vocative λογιότερε (logiótere) λογιότερη (logióteri) λογιότερο (logiótero) λογιότεροι (logióteroi) λογιότερες (logióteres) λογιότερα (logiótera) Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο λογιότερος", etc) absolute superlative (?) singular plural masculine feminine neuter masculine feminine neuter nominative λογιότατος (logiótatos) λογιότατη (logiótati) λογιότατο (logiótato) λογιότατοι (logiótatoi) λογιότατες (logiótates) λογιότατα (logiótata) genitive λογιότατου (logiótatou) λογιότατης (logiótatis) λογιότατου (logiótatou) λογιότατων (logiótaton) λογιότατων (logiótaton) λογιότατων (logiótaton) accusative λογιότατο (logiótato) λογιότατη (logiótati) λογιότατο (logiótato) λογιότατους (logiótatous) λογιότατες (logiótates) λογιότατα (logiótata) vocative λογιότατε (logiótate) λογιότατη (logiótati) λογιότατο (logiótato) λογιότατοι (logiótatoi) λογιότατες (logiótates) λογιότατα (logiótata)

Further reading

• λόγιος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language