κυνηγημένος

Greek

Etymology

Perfect participle of κυνηγιέμαι (kynigiémai), passive voice of κυνηγάω / κυνηγώ (“to hunt”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ci.ni.ʝiˈme.nos/
• Hyphenation: κυ‧νη‧γη‧μέ‧νος

Participle

κυνηγημένος • (kynigiménos) m (feminine κυνηγημένη, neuter κυνηγημένο)

1. hunted, chased

Declension

Declension of κυνηγημένος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	κυνηγημένος (kynigiménos)	κυνηγημένη (kynigiméni)	κυνηγημένο (kynigiméno)		κυνηγημένοι (kynigiménoi)	κυνηγημένες (kynigiménes)	κυνηγημένα (kynigiména)
genitive	κυνηγημένου (kynigiménou)	κυνηγημένης (kynigiménis)	κυνηγημένου (kynigiménou)		κυνηγημένων (kynigiménon)	κυνηγημένων (kynigiménon)	κυνηγημένων (kynigiménon)
accusative	κυνηγημένο (kynigiméno)	κυνηγημένη (kynigiméni)	κυνηγημένο (kynigiméno)		κυνηγημένους (kynigiménous)	κυνηγημένες (kynigiménes)	κυνηγημένα (kynigiména)
vocative	κυνηγημένε (kynigiméne)	κυνηγημένη (kynigiméni)	κυνηγημένο (kynigiméno)		κυνηγημένοι (kynigiménoi)	κυνηγημένες (kynigiménes)	κυνηγημένα (kynigiména)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κυνηγημένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κυνηγημένος, etc.)