κρόταφος

Ancient Greek

Picture dictionary

κρόταφος

κρανίον

ἐγκέφαλος

ὀφθαλμός

χεῖλος

ῥίς

στόμα

γένειον

γνάθος

οὖς

κρόταφος

τράχηλος

Click on labels in the image.

Alternative forms

• κόρταφος (kórtaphos), κότραφος (kótraphos)

Etymology

Usually derived from κρότος (krótos, “beating”) as "beating of the veins in the temples". Furnée connects it with κόρση (kórsē, “temple”). Maybe from Pre-Greek.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kró.ta.pʰos/ → /ˈkro.ta.ɸos/ → /ˈkro.ta.fos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kró.ta.pʰos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkro.ta.pʰos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈkro.ta.ɸos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈkro.ta.fos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈkro.ta.fos/

Noun

κρότᾰφος • (krótaphos) m (genitive κροτάφου); second declension

1. (anatomy) temple, side of the forehead

   Synonym: κόρση (kórsē)

2. (in general) side, edge, profil
3. slope of a mountain
4. back of a book
5. edge or narrow side of a stele

Inflection

Second declension of ὁ κρότᾰφος; τοῦ κροτᾰ́φου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ κρότᾰφος ho krótaphos	τὼ κροτᾰ́φω tṑ krotáphō	οἱ κρότᾰφοι hoi krótaphoi
Genitive	τοῦ κροτᾰ́φου toû krotáphou	τοῖν κροτᾰ́φοιν toîn krotáphoin	τῶν κροτᾰ́φων tôn krotáphōn
Dative	τῷ κροτᾰ́φῳ tôi krotáphōi	τοῖν κροτᾰ́φοιν toîn krotáphoin	τοῖς κροτᾰ́φοις toîs krotáphois
Accusative	τὸν κρότᾰφον tòn krótaphon	τὼ κροτᾰ́φω tṑ krotáphō	τοὺς κροτᾰ́φους toùs krotáphous
Vocative	κρότᾰφε krótaphe	κροτᾰ́φω krotáphō	κρότᾰφοι krótaphoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Second declension of κρότᾰφος; κροτᾰ́φου (Epic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	κρότᾰφος krótaphos	κροτᾰ́φω krotáphō	κρότᾰφοι krótaphoi
Genitive	κροτᾰ́φου / κροτᾰφοῖο / κροτᾰ́φοιο / κροτᾰφόο / κροτᾰ́φοο krotáphou / krotaphoîo / krotáphoio / krotaphóo / krotáphoo	κροτᾰ́φοιῐν krotáphoiin	κροτᾰ́φων krotáphōn
Dative	κροτᾰ́φῳ krotáphōi	κροτᾰ́φοιῐν krotáphoiin	κροτᾰ́φοισῐ / κροτᾰ́φοισῐν / κροτᾰ́φοις krotáphoisi(n) / krotáphois
Accusative	κρότᾰφον krótaphon	κροτᾰ́φω krotáphō	κροτᾰ́φους krotáphous
Vocative	κρότᾰφε krótaphe	κροτᾰ́φω krotáphō	κρότᾰφοι krótaphoi
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Derived terms

• κροταφίζω (krotaphízō)
• κροτάφιος (krotáphios)
• κροταφίς (krotaphís)
• κροταφιστής (krotaphistḗs)
• κροταφίτης (krotaphítēs)
• πολιοκρόταφος (poliokrótaphos)

 

Descendants

• Greek: κρόταφος (krótafos)

Further reading

• “κρόταφος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κρόταφος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• κρόταφος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN

Greek

Picture dictionary

κρόταφος

κρανίο

εγκέφαλος

μάτι

χείλος

μύτη

στόμα

πιγούνι

σαγόνι

αφτί

κρόταφος

λαιμός

Click on labels in the image.

Κρόταφος

Etymology

From Ancient Greek κρόταφος (krótaphos, “side of head, temple”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkɾo.ta.fos/

Noun

κρόταφος • (krótafos) m (plural κρόταφοι)

1. (anatomy) temple

Declension

Declension of κρόταφος

	singular	plural
nominative	κρόταφος •	κρόταφοι •
genitive	κροτάφου •	κροτάφων •
accusative	κρόταφο •	κροτάφους •
vocative	κρόταφε •	κρόταφοι •

Related terms

• κρανίο n (kranío, “cranium, skull”)