κούφος

See also: κουφός

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek κοῦφος (koûphos).

Adjective

κούφος • (koúfos) m

1. frivolous, foolish, impractical

Declension

Declension of κούφος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	κούφος (koúfos)	κούφη (koúfi)	κούφο (koúfo)		κούφοι (koúfoi)	κούφες (koúfes)	κούφα (koúfa)
genitive	κούφου (koúfou)	κούφης (koúfis)	κούφου (koúfou)		κούφων (koúfon)	κούφων (koúfon)	κούφων (koúfon)
accusative	κούφο (koúfo)	κούφη (koúfi)	κούφο (koúfo)		κούφους (koúfous)	κούφες (koúfes)	κούφα (koúfa)
vocative	κούφε (koúfe)	κούφη (koúfi)	κούφο (koúfo)		κούφοι (koúfoi)	κούφες (koúfes)	κούφα (koúfa)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κούφος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κούφος, etc.)

Synonyms

• επιπόλαιος (epipólaios)

Further reading

• κούφος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language