κουτός

Greek

Etymology

From κοττόμυαλος (kottómyalos, “chicken-brained”), which derives from Ancient Greek κόττος (kóttos, “chicken”). Doublet of κότα f (kóta, “hen”).

Pronunciation

• IPA^(key): /kuˈtos/
• Hyphenation: κου‧τός

Adjective

κουτός • (koutós) m (feminine κουτή, neuter κουτό)

1. stupid, dumb, idiotic, silly

Declension

Declension of κουτός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	κουτός (koutós)	κουτή (koutí)	κουτό (koutó)		κουτοί (koutoí)	κουτές (koutés)	κουτά (koutá)
genitive	κουτού (koutoú)	κουτής (koutís)	κουτού (koutoú)		κουτών (koutón)	κουτών (koutón)	κουτών (koutón)
accusative	κουτό (koutó)	κουτή (koutí)	κουτό (koutó)		κουτούς (koutoús)	κουτές (koutés)	κουτά (koutá)
vocative	κουτέ (kouté)	κουτή (koutí)	κουτό (koutó)		κουτοί (koutoí)	κουτές (koutés)	κουτά (koutá)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κουτός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κουτός, etc.)

Synonyms

• χαζός (chazós, “stupid”)