κουβαλημένος

Greek

Etymology

Perfect participle of κουβαλιέμαι (kouvaliémai), passive voice of κουβαλάω, κουβαλώ (“carry”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ku.va.liˈme.nos/
• Hyphenation: κου‧βα‧λη‧μέ‧νος

Participle

κουβαλημένος • (kouvaliménos) m (feminine κουβαλημένη, neuter κουβαλημένο)

1. carried (informal)

Declension

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	κουβαλημένος (kouvaliménos)	κουβαλημένη (kouvaliméni)	κουβαλημένο (kouvaliméno)		κουβαλημένοι (kouvaliménoi)	κουβαλημένες (kouvaliménes)	κουβαλημένα (kouvaliména)
genitive	κουβαλημένου (kouvaliménou)	κουβαλημένης (kouvaliménis)	κουβαλημένου (kouvaliménou)		κουβαλημένων (kouvaliménon)	κουβαλημένων (kouvaliménon)	κουβαλημένων (kouvaliménon)
accusative	κουβαλημένο (kouvaliméno)	κουβαλημένη (kouvaliméni)	κουβαλημένο (kouvaliméno)		κουβαλημένους (kouvaliménous)	κουβαλημένες (kouvaliménes)	κουβαλημένα (kouvaliména)
vocative	κουβαλημένε (kouvaliméne)	κουβαλημένη (kouvaliméni)	κουβαλημένο (kouvaliméno)		κουβαλημένοι (kouvaliménoi)	κουβαλημένες (kouvaliménes)	κουβαλημένα (kouvaliména)