Jump to content

κορυφαίος

From Wiktionary, the free dictionary

Greek

[edit]

Etymology

[edit]

Learned borrowing from Ancient Greek κορυφαῖος (koruphaîos).[1] By surface analysis, κορυφή (koryfí) +‎ -αίος (-aíos).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ko.ɾiˈfe.os/
  • Hyphenation: κο‧ρυ‧φαί‧ος

Adjective

[edit]

κορυφαίος (koryfaíosm (feminine κορυφαία, neuter κορυφαίο)

  1. top (of the highest quality or rank)

Declension

[edit]
Declension of κορυφαίος
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative κορυφαίος (koryfaíos) κορυφαία (koryfaía) κορυφαίο (koryfaío) κορυφαίοι (koryfaíoi) κορυφαίες (koryfaíes) κορυφαία (koryfaía)
genitive κορυφαίου (koryfaíou) κορυφαίας (koryfaías) κορυφαίου (koryfaíou) κορυφαίων (koryfaíon) κορυφαίων (koryfaíon) κορυφαίων (koryfaíon)
accusative κορυφαίο (koryfaío) κορυφαία (koryfaía) κορυφαίο (koryfaío) κορυφαίους (koryfaíous) κορυφαίες (koryfaíes) κορυφαία (koryfaía)
vocative κορυφαίε (koryfaíe) κορυφαία (koryfaía) κορυφαίο (koryfaío) κορυφαίοι (koryfaíoi) κορυφαίες (koryfaíes) κορυφαία (koryfaía)

Noun

[edit]

κορυφαίος (koryfaíosm (feminine κορυφαία)

  1. (drama, historical) corypheus (the conductor or leader of the dramatic chorus in Ancient Greece)

Declension

[edit]
Declension of κορυφαίος
singular plural
nominative κορυφαίος (koryfaíos) κορυφαίοι (koryfaíoi)
genitive κορυφαίου (koryfaíou) κορυφαίων (koryfaíon)
accusative κορυφαίο (koryfaío) κορυφαίους (koryfaíous)
vocative κορυφαίε (koryfaíe) κορυφαίοι (koryfaíoi)

References

[edit]
  1. ^ κορυφαίος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language