κοιλιακός

Ancient Greek

Etymology

From κοιλίᾱ (koilíā) +‎ -ακός (-akós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /koi̯.li.a.kós/ → /cy.li.aˈkos/ → /ci.li.aˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /koi̯.li.a.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ky.li.aˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /cy.li.aˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /cy.li.aˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ci.li.aˈkos/

Adjective

κοιλῐᾰκός • (koiliakós) m (feminine κοιλῐᾰκή, neuter κοιλῐᾰκόν); first/second declension

1. of the bowels, intestinal
2. suffering in the bowels

Declension

First and second declension of κοιλῐᾰκός; κοιλῐᾰκή; κοιλῐᾰκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κοιλῐᾰκός koiliakós	κοιλῐᾰκή koiliakḗ	κοιλῐᾰκόν koiliakón		κοιλῐᾰκώ koiliakṓ	κοιλῐᾰκᾱ́ koiliakā́	κοιλῐᾰκώ koiliakṓ		κοιλῐᾰκοί koiliakoí	κοιλῐᾰκαί koiliakaí	κοιλῐᾰκᾰ́ koiliaká
Genitive		κοιλῐᾰκοῦ koiliakoû	κοιλῐᾰκῆς koiliakês	κοιλῐᾰκοῦ koiliakoû		κοιλῐᾰκοῖν koiliakoîn	κοιλῐᾰκαῖν koiliakaîn	κοιλῐᾰκοῖν koiliakoîn		κοιλῐᾰκῶν koiliakôn	κοιλῐᾰκῶν koiliakôn	κοιλῐᾰκῶν koiliakôn
Dative		κοιλῐᾰκῷ koiliakôi	κοιλῐᾰκῇ koiliakêi	κοιλῐᾰκῷ koiliakôi		κοιλῐᾰκοῖν koiliakoîn	κοιλῐᾰκαῖν koiliakaîn	κοιλῐᾰκοῖν koiliakoîn		κοιλῐᾰκοῖς koiliakoîs	κοιλῐᾰκαῖς koiliakaîs	κοιλῐᾰκοῖς koiliakoîs
Accusative		κοιλῐᾰκόν koiliakón	κοιλῐᾰκήν koiliakḗn	κοιλῐᾰκόν koiliakón		κοιλῐᾰκώ koiliakṓ	κοιλῐᾰκᾱ́ koiliakā́	κοιλῐᾰκώ koiliakṓ		κοιλῐᾰκούς koiliakoús	κοιλῐᾰκᾱ́ς koiliakā́s	κοιλῐᾰκᾰ́ koiliaká
Vocative		κοιλῐᾰκέ koiliaké	κοιλῐᾰκή koiliakḗ	κοιλῐᾰκόν koiliakón		κοιλῐᾰκώ koiliakṓ	κοιλῐᾰκᾱ́ koiliakā́	κοιλῐᾰκώ koiliakṓ		κοιλῐᾰκοί koiliakoí	κοιλῐᾰκαί koiliakaí	κοιλῐᾰκᾰ́ koiliaká
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: κοιλιακός (koiliakós)
• Latin: coeliacus (see there for further descendants)

Further reading

• κοιλιακός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “κοιλιακός”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “κοιλιακός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

Greek

Etymology

From Ancient Greek κοιλιακός (koiliakós). By surface analysis, κοιλιά (koiliá) +‎ -ακός (-akós).

Adjective

κοιλιακός • (koiliakós) m (feminine κοιλιακή, neuter κοιλιακό)

1. (anatomy, medicine) abdominal
2. (anatomy, cardiology) ventricular

Declension

Declension of κοιλιακός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	κοιλιακός (koiliakós)	κοιλιακή (koiliakí)	κοιλιακό (koiliakó)		κοιλιακοί (koiliakoí)	κοιλιακές (koiliakés)	κοιλιακά (koiliaká)
genitive	κοιλιακού (koiliakoú)	κοιλιακής (koiliakís)	κοιλιακού (koiliakoú)		κοιλιακών (koiliakón)	κοιλιακών (koiliakón)	κοιλιακών (koiliakón)
accusative	κοιλιακό (koiliakó)	κοιλιακή (koiliakí)	κοιλιακό (koiliakó)		κοιλιακούς (koiliakoús)	κοιλιακές (koiliakés)	κοιλιακά (koiliaká)
vocative	κοιλιακέ (koiliaké)	κοιλιακή (koiliakí)	κοιλιακό (koiliakó)		κοιλιακοί (koiliakoí)	κοιλιακές (koiliakés)	κοιλιακά (koiliaká)

Related terms

• κοιλιακός τύφος (koiliakós týfos, “typhoid fever”)
• κοιλιακή μαρμαρυγή f (koiliakí marmarygí, “ventricular fibrillation”)

• see: κοιλιά f (koiliá, “abdomen, ventricle”)