κλεμμένος

Greek

Etymology

Perfect participle of κλέβομαι (klévomai), passive voice of κλέβω (“steal”), κλέπτω (klépto).

Pronunciation

• IPA^(key): /kleˈme.nos/
• Hyphenation: κλεμ‧μέ‧νος

Participle

κλεμμένος • (klemménos) m (feminine κλεμμένη, neuter κλεμμένο)

1. stolen
2. who has eloped

Declension

Declension of κλεμμένος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	κλεμμένος (klemménos)	κλεμμένη (klemméni)	κλεμμένο (klemméno)		κλεμμένοι (klemménoi)	κλεμμένες (klemménes)	κλεμμένα (klemména)
genitive	κλεμμένου (klemménou)	κλεμμένης (klemménis)	κλεμμένου (klemménou)		κλεμμένων (klemménon)	κλεμμένων (klemménon)	κλεμμένων (klemménon)
accusative	κλεμμένο (klemméno)	κλεμμένη (klemméni)	κλεμμένο (klemméno)		κλεμμένους (klemménous)	κλεμμένες (klemménes)	κλεμμένα (klemména)
vocative	κλεμμένε (klemméne)	κλεμμένη (klemméni)	κλεμμένο (klemméno)		κλεμμένοι (klemménoi)	κλεμμένες (klemménes)	κλεμμένα (klemména)

Derived terms

• κατακλεμμένος (kataklemménos, “excesseively stolen”)