κλείομαι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /klěː.o.mai̯/ → /ˈkli.o.mɛ/ → /ˈkli.o.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /klěː.o.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkli.o.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈkli.o.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈkli.o.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈkli.o.me/

Verb

κλείομαι • (kleíomai)

1. first-person singular indicative present mediopassive of κλείω (kleíō)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkli.o.me/
• Hyphenation: κλεί‧ο‧μαι

Verb

κλείομαι • (kleíomai) passive

1. (formal) Alternative form of κλείνομαι (kleínomai, “to be closed, shut”)

Usage notes

• Found only in the compounds:
• αποκλείομαι (apokleíomai, “I am blocked, excluded”)
• εγκλείομαι (egkleíomai, “I am shut in, enclosed”)
• εμπερικλείομαι (emperikleíomai, “I am contained”)
• εσωκλείομαι (esokleíomai, “I am enclosed inside”) (a modern verb)
• περικλείομαι (perikleíomai, “I am shut around, enclosed”)