κινητικός

Ancient Greek

Etymology

From κῑ́νησῐς (kī́nēsĭs, “motion”) +‎ -ῐκός (-ĭkós), from κῑνέω (kīnéō, “I move”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kiː.nɛː.ti.kós/ → /ci.ni.tiˈkos/ → /ci.ni.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kiː.nɛː.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ki.ne̝.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ci.ni.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ci.ni.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ci.ni.tiˈkos/

Adjective

κῑνητῐκός • (kīnētĭkós) m (feminine κῑνητῐκή, neuter κῑνητῐκόν); first/second declension

1. of or for putting in motion
2. moveable, mobile

Inflection

First and second declension of κῑνητῐκός; κῑνητῐκή; κῑνητῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κῑνητῐκός kīnētĭkós	κῑνητῐκή kīnētĭkḗ	κῑνητῐκόν kīnētĭkón		κῑνητῐκώ kīnētĭkṓ	κῑνητῐκᾱ́ kīnētĭkā́	κῑνητῐκώ kīnētĭkṓ		κῑνητῐκοί kīnētĭkoí	κῑνητῐκαί kīnētĭkaí	κῑνητῐκᾰ́ kīnētĭkắ
Genitive		κῑνητῐκοῦ kīnētĭkoû	κῑνητῐκῆς kīnētĭkês	κῑνητῐκοῦ kīnētĭkoû		κῑνητῐκοῖν kīnētĭkoîn	κῑνητῐκαῖν kīnētĭkaîn	κῑνητῐκοῖν kīnētĭkoîn		κῑνητῐκῶν kīnētĭkôn	κῑνητῐκῶν kīnētĭkôn	κῑνητῐκῶν kīnētĭkôn
Dative		κῑνητῐκῷ kīnētĭkôi	κῑνητῐκῇ kīnētĭkêi	κῑνητῐκῷ kīnētĭkôi		κῑνητῐκοῖν kīnētĭkoîn	κῑνητῐκαῖν kīnētĭkaîn	κῑνητῐκοῖν kīnētĭkoîn		κῑνητῐκοῖς kīnētĭkoîs	κῑνητῐκαῖς kīnētĭkaîs	κῑνητῐκοῖς kīnētĭkoîs
Accusative		κῑνητῐκόν kīnētĭkón	κῑνητῐκήν kīnētĭkḗn	κῑνητῐκόν kīnētĭkón		κῑνητῐκώ kīnētĭkṓ	κῑνητῐκᾱ́ kīnētĭkā́	κῑνητῐκώ kīnētĭkṓ		κῑνητῐκούς kīnētĭkoús	κῑνητῐκᾱ́ς kīnētĭkā́s	κῑνητῐκᾰ́ kīnētĭkắ
Vocative		κῑνητῐκέ kīnētĭké	κῑνητῐκή kīnētĭkḗ	κῑνητῐκόν kīnētĭkón		κῑνητῐκώ kīnētĭkṓ	κῑνητῐκᾱ́ kīnētĭkā́	κῑνητῐκώ kīnētĭkṓ		κῑνητῐκοί kīnētĭkoí	κῑνητῐκαί kīnētĭkaí	κῑνητῐκᾰ́ kīnētĭkắ
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		κῑνητῐκῶς kīnētĭkôs				κῑνητῐκώτερος kīnētĭkṓteros				κῑνητῐκώτᾰτος kīnētĭkṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Greek: κινητικός (kinitikós) (learned)

References

• “κινητικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κινητικός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• κινητικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek κινητικός (kinētikós) with semantic loan from French moteur and cinétique.

Pronunciation

• IPA^(key): /ci.ni.tiˈkos/
• Hyphenation: κι‧νη‧τι‧κός

Adjective

κινητικός • (kinitikós) m (feminine κινητική, neuter κινητικό)

1. kinetic (related to motion)
2. (biology) motor (related to the ability to move)

Declension

Declension of κινητικός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	κινητικός (kinitikós)	κινητική (kinitikí)	κινητικό (kinitikó)		κινητικοί (kinitikoí)	κινητικές (kinitikés)	κινητικά (kinitiká)
genitive	κινητικού (kinitikoú)	κινητικής (kinitikís)	κινητικού (kinitikoú)		κινητικών (kinitikón)	κινητικών (kinitikón)	κινητικών (kinitikón)
accusative	κινητικό (kinitikó)	κινητική (kinitikí)	κινητικό (kinitikó)		κινητικούς (kinitikoús)	κινητικές (kinitikés)	κινητικά (kinitiká)
vocative	κινητικέ (kinitiké)	κινητική (kinitikí)	κινητικό (kinitikó)		κινητικοί (kinitikoí)	κινητικές (kinitikés)	κινητικά (kinitiká)

Derived terms

• κινητικά (kinitiká, adverb)
• κινητική f (kinitikí)
• κινητικότητα f (kinitikótita)