κατηγορέω

Ancient Greek

Etymology

From κᾰτήγορος (kătḗgoros) +‎ -έω (-éō), or from κᾰτᾰ- (kătă-, “against”) +‎ ἀγορεύω (agoreúō, “to speak in assembly”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.tɛː.ɡo.ré.ɔː/ → /ka.ti.ɣoˈre.o/ → /ka.ti.ɣoˈre.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.tɛː.ɡo.ré.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.te̝.ɡoˈre.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.ti.ɣoˈre.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.ti.ɣoˈre.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.ti.ɣoˈre.o/

Verb

κᾰτηγορέω • (kătēgoréō)

1. to speak against, especially before judges, to accuse, to denounce publicly
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.113
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 8.60
   • 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Against Alcibiades 1 21
   • 388 BCE, Aristophanes, Plutus 1073
   • 386 BCE – 367 BCE, Plato, Menexenus 244E
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 1.7.9
   • 399 BCE, Plato, Euthyphro 2C
   • 361 BCE, Demosthenes, Against Midias 134
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 7.1.38
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 1.7.17
   • 361 BCE, Demosthenes, Against Midias 197
   • 330 BCE, Demosthenes, On the Crown 266
   • 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, Nicocles or the Cyprians 4
   1. to state or bring as a charge against a person, accuse of it
      • 429 BCE, Sophocles, Oedipus the King 514
      • 408 BCE, Euripides, Orestes 28
      • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Memorabilia 1.3.4
      • 330 BCE, Demosthenes, On the Crown 294
      • 390 BCE – 322 BCE, Hyperides, In Defence of Euxenippus 23
      • 440 BCE – 390 BCE, Andocides, On the Mysteries 110
      • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 8.85
      • 380 BCE, Plato, Gorgias 482C
      • 361 BCE, Demosthenes, Against Midias 5
   2. (with accusative of object) to allege in accusation
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.113
      • 430 BCE, Euripides, Herakles' Children 418
      • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Protagoras 346A
      • 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, Against the Stepmother for Poisoning 10
      • 422 BCE, Aristophanes, The Wasps 932
      • 405 BCE, Aristophanes, The Frogs 996
      • 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Against Agoratus 31
      • 343 BCE, Demosthenes, On the False Embassy 9
      • 429 BCE, Sophocles, Oedipus the King 529
      • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.95
      • 400 BCE – 387 BCE, Plato, Apology 18A
      • 445 BCE – 380 BCE, Lysias, For Mantitheus 9
      • 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, On the Murder of Herodes 85
      • 440 BCE – 390 BCE, Andocides, On the Mysteries 24
      • 361 BCE, Demosthenes, Against Midias 136
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 7.205
      • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 5.2.35
      • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 3.5.35
      1. (passive voice) to be accused
         • 440 BCE – 390 BCE, Andocides, On the Mysteries 7
         • 125 CE – 200 CE, Lucian, Timon 38
   3. (absolute) to be an accuser, appear as prosecutor
      • 422 BCE, Aristophanes, The Wasps 840–842
      • 388 BCE, Aristophanes, Plutus 917
      • 400 BCE – 387 BCE, Plato, Apology 18E
2. to signify, indicate, prove
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 1.4.3
   • 46 CE – 120 CE, Plutarch, Moralia 2.695D
   • 350 CE – 500 CE, Adamantius, Treatise on Physiognomy 1.5
   • AD 254–270, Plotinus, Enneades 4.6.3
   • 125 CE – 200 CE, Lucian, Nigrinus 21
   • 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 271
   • 480 BCE – 406 BCE, Euripides, Fragments 690
   • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Ajax 907
   • 170 CE – 250 CE, Philostratus, Imagines 2.26
   1. (followed by a relative pronoun) to tell plainly, declare, assert
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 3.115
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 4.189
      • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedo 73B
      • 366 BCE – 348 BCE, Plato, Theaetetus 208B
3. (in logic) to predicate of a person or thing
   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Categories 3A.19
   • 341 BCE – 270 BCE, Epicurus, Fragments 250
   • 110 BCE – 35 BCE, Philodemus, On Poems 5.15
   • 110 BCE – 35 BCE, Philodemus, On Household Management 60
   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Categories 2A.21
   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Prior Analytics 24A.15
   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Metaphysics 998B.16
   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Metaphysics 999A.15
   • 60 BCE – 7 BCE, Dionysius of Halicarnassus, Roman Antiquities 2.48
   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Topics 140B.37
   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Sophistical Refutations 179A.8
   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Categories 1B.11
   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Metaphysics 1043A.6
   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Prior Analytics 47B.1
   1. to affirm
      • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Prior Analytics 41A.10

Inflection

   Present: κᾰτηγορέω, κᾰτηγορέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰτηγορέω	κᾰτηγορέεις	κᾰτηγορέει	κᾰτηγορέετον	κᾰτηγορέετον	κᾰτηγορέομεν	κᾰτηγορέετε	κᾰτηγορέουσῐ(ν)
	subjunctive	κᾰτηγορέω	κᾰτηγορέῃς	κᾰτηγορέῃ	κᾰτηγορέητον	κᾰτηγορέητον	κᾰτηγορέωμεν	κᾰτηγορέητε	κᾰτηγορέωσῐ(ν)
	optative	κᾰτηγορέοιμῐ	κᾰτηγορέοις	κᾰτηγορέοι	κᾰτηγορέοιτον	κᾰτηγορεοίτην	κᾰτηγορέοιμεν	κᾰτηγορέοιτε	κᾰτηγορέοιεν
	imperative		κᾰτηγόρεε	κᾰτηγορεέτω	κᾰτηγορέετον	κᾰτηγορεέτων		κᾰτηγορέετε	κᾰτηγορεόντων
middle/ passive	indicative	κᾰτηγορέομαι	κᾰτηγορέῃ, κᾰτηγορέει	κᾰτηγορέεται	κᾰτηγορέεσθον	κᾰτηγορέεσθον	κᾰτηγορεόμεθᾰ	κᾰτηγορέεσθε	κᾰτηγορέονται
	subjunctive	κᾰτηγορέωμαι	κᾰτηγορέῃ	κᾰτηγορέηται	κᾰτηγορέησθον	κᾰτηγορέησθον	κᾰτηγορεώμεθᾰ	κᾰτηγορέησθε	κᾰτηγορέωνται
	optative	κᾰτηγορεοίμην	κᾰτηγορέοιο	κᾰτηγορέοιτο	κᾰτηγορέοισθον	κᾰτηγορεοίσθην	κᾰτηγορεοίμεθᾰ	κᾰτηγορέοισθε	κᾰτηγορέοιντο
	imperative		κᾰτηγορέου	κᾰτηγορεέσθω	κᾰτηγορέεσθον	κᾰτηγορεέσθων		κᾰτηγορέεσθε	κᾰτηγορεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κᾰτηγορέειν				κᾰτηγορέεσθαι
participle	m	κᾰτηγορέων				κᾰτηγορεόμενος
	f	κᾰτηγορέουσᾰ				κᾰτηγορεομένη
	n	κᾰτηγορέον				κᾰτηγορεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: κᾰτηγορῶ, κᾰτηγοροῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰτηγορῶ	κᾰτηγορεῖς	κᾰτηγορεῖ	κᾰτηγορεῖτον	κᾰτηγορεῖτον	κᾰτηγοροῦμεν	κᾰτηγορεῖτε	κᾰτηγοροῦσῐ(ν)
	subjunctive	κᾰτηγορῶ	κᾰτηγορῇς	κᾰτηγορῇ	κᾰτηγορῆτον	κᾰτηγορῆτον	κᾰτηγορῶμεν	κᾰτηγορῆτε	κᾰτηγορῶσῐ(ν)
	optative	κᾰτηγοροίην, κᾰτηγοροῖμῐ	κᾰτηγοροίης, κᾰτηγοροῖς	κᾰτηγοροίη, κᾰτηγοροῖ	κᾰτηγοροῖτον, κᾰτηγοροίητον	κᾰτηγοροίτην, κᾰτηγοροιήτην	κᾰτηγοροῖμεν, κᾰτηγοροίημεν	κᾰτηγοροῖτε, κᾰτηγοροίητε	κᾰτηγοροῖεν, κᾰτηγοροίησᾰν
	imperative		κᾰτηγόρει	κᾰτηγορείτω	κᾰτηγορεῖτον	κᾰτηγορείτων		κᾰτηγορεῖτε	κᾰτηγορούντων
middle/ passive	indicative	κᾰτηγοροῦμαι	κᾰτηγορεῖ, κᾰτηγορῇ	κᾰτηγορεῖται	κᾰτηγορεῖσθον	κᾰτηγορεῖσθον	κᾰτηγορούμεθᾰ	κᾰτηγορεῖσθε	κᾰτηγοροῦνται
	subjunctive	κᾰτηγορῶμαι	κᾰτηγορῇ	κᾰτηγορῆται	κᾰτηγορῆσθον	κᾰτηγορῆσθον	κᾰτηγορώμεθᾰ	κᾰτηγορῆσθε	κᾰτηγορῶνται
	optative	κᾰτηγοροίμην	κᾰτηγοροῖο	κᾰτηγοροῖτο	κᾰτηγοροῖσθον	κᾰτηγοροίσθην	κᾰτηγοροίμεθᾰ	κᾰτηγοροῖσθε	κᾰτηγοροῖντο
	imperative		κᾰτηγοροῦ	κᾰτηγορείσθω	κᾰτηγορεῖσθον	κᾰτηγορείσθων		κᾰτηγορεῖσθε	κᾰτηγορείσθων
		active				middle/passive
infinitive		κᾰτηγορεῖν				κᾰτηγορεῖσθαι
participle	m	κᾰτηγορῶν				κᾰτηγορούμενος
	f	κᾰτηγοροῦσᾰ				κᾰτηγορουμένη
	n	κᾰτηγοροῦν				κᾰτηγορούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• κατηγορία (katēgoría)

Further reading

• “κατηγορέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κατηγορέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• κατηγορέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G2723 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible