καρακάξα
Greek
[edit]Etymology
[edit]Inherited from Byzantine Greek καρακάξα (karakáxa), from a Northern dialectal form καρακάκισσα (karakákissa), from Ancient Greek κόραξ, κόρακος (kórax, kórakos, “raven”) + κίσσα (kíssa, “jay”). Compare Albanian karakaskë (“magpie”), Sicilian carcarazza (“magpie”).
Noun
[edit]καρακάξα • (karakáxa) f (plural καρακάξες)
Declension
[edit]| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | καρακάξα (karakáxa) | καρακάξες (karakáxes) |
| genitive | καρακάξας (karakáxas) | καρακαξών (karakaxón) |
| accusative | καρακάξα (karakáxa) | καρακάξες (karakáxes) |
| vocative | καρακάξα (karakáxa) | καρακάξες (karakáxes) |
References
[edit]- καρακάξα, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language