κακομάζαλος

Ancient Greek

Etymology

Formed in Judeo-Greek, from κᾰκο- (kăko-, “bad”) +‎ Hebrew מַזָּל (mazál, “luck”) +‎ -ος (-os), but spread into general (Christian) Greek by the late Byzantine period.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.ko.máz.daː.los/ → /ka.koˈma.za.los/ → /ka.koˈma.za.los/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ko.máz.daː.los/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.koˈma.za.los/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.koˈma.za.los/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.koˈma.za.los/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.koˈma.za.los/

Adjective

κᾰκομᾰ́ζᾱλος • (kăkomắzālos) m (feminine κᾰκομᾰζᾱ́λη, neuter κᾰκομᾰ́ζᾱλον); first/second declension

1. ill-fated, miserable

Declension

First and second declension of κᾰκομᾰ́ζᾱλος; κᾰκομᾰζᾱ́λη; κᾰκομᾰ́ζᾱλον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κᾰκομᾰ́ζᾱλος kăkomắzālos	κᾰκομᾰζᾱ́λη kăkomăzā́lē	κᾰκομᾰ́ζᾱλον kăkomắzālon		κᾰκομᾰζᾱ́λω kăkomăzā́lō	κᾰκομᾰζᾱ́λᾱ kăkomăzā́lā	κᾰκομᾰζᾱ́λω kăkomăzā́lō		κᾰκομᾰ́ζᾱλοι kăkomắzāloi	κᾰκομᾰ́ζᾱλαι kăkomắzālai	κᾰκομᾰ́ζᾱλᾰ kăkomắzālă
Genitive		κᾰκομᾰζᾱ́λου kăkomăzā́lou	κᾰκομᾰζᾱ́λης kăkomăzā́lēs	κᾰκομᾰζᾱ́λου kăkomăzā́lou		κᾰκομᾰζᾱ́λοιν kăkomăzā́loin	κᾰκομᾰζᾱ́λαιν kăkomăzā́lain	κᾰκομᾰζᾱ́λοιν kăkomăzā́loin		κᾰκομᾰζᾱ́λων kăkomăzā́lōn	κᾰκομᾰζᾱ́λων kăkomăzā́lōn	κᾰκομᾰζᾱ́λων kăkomăzā́lōn
Dative		κᾰκομᾰζᾱ́λῳ kăkomăzā́lōi	κᾰκομᾰζᾱ́λῃ kăkomăzā́lēi	κᾰκομᾰζᾱ́λῳ kăkomăzā́lōi		κᾰκομᾰζᾱ́λοιν kăkomăzā́loin	κᾰκομᾰζᾱ́λαιν kăkomăzā́lain	κᾰκομᾰζᾱ́λοιν kăkomăzā́loin		κᾰκομᾰζᾱ́λοις kăkomăzā́lois	κᾰκομᾰζᾱ́λαις kăkomăzā́lais	κᾰκομᾰζᾱ́λοις kăkomăzā́lois
Accusative		κᾰκομᾰ́ζᾱλον kăkomắzālon	κᾰκομᾰζᾱ́λην kăkomăzā́lēn	κᾰκομᾰ́ζᾱλον kăkomắzālon		κᾰκομᾰζᾱ́λω kăkomăzā́lō	κᾰκομᾰζᾱ́λᾱ kăkomăzā́lā	κᾰκομᾰζᾱ́λω kăkomăzā́lō		κᾰκομᾰζᾱ́λους kăkomăzā́lous	κᾰκομᾰζᾱ́λᾱς kăkomăzā́lās	κᾰκομᾰ́ζᾱλᾰ kăkomắzālă
Vocative		κᾰκομᾰ́ζᾱλε kăkomắzāle	κᾰκομᾰζᾱ́λη kăkomăzā́lē	κᾰκομᾰ́ζᾱλον kăkomắzālon		κᾰκομᾰζᾱ́λω kăkomăzā́lō	κᾰκομᾰζᾱ́λᾱ kăkomăzā́lā	κᾰκομᾰζᾱ́λω kăkomăzā́lō		κᾰκομᾰ́ζᾱλοι kăkomắzāloi	κᾰκομᾰ́ζᾱλαι kăkomắzālai	κᾰκομᾰ́ζᾱλᾰ kăkomắzālă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		κᾰκομᾰζᾱ́λως kăkomăzā́lōs				κᾰκομᾰζᾱλότερος kăkomăzālóteros				κᾰκομᾰζᾱλότᾰτος kăkomăzālótătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: κακομάζαλος (kakomázalos)

Greek

Etymology

From Ancient Greek κακομάζαλος (kakomázalos).

Adjective

κακομάζαλος • (kakomázalos) m (feminine κακομάζαλη, neuter κακομάζαλο)

1. ill-fated, miserable

Declension

Declension of κακομάζαλος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	κακομάζαλος (kakomázalos)	κακομάζαλη (kakomázali)	κακομάζαλο (kakomázalo)		κακομάζαλοι (kakomázaloi)	κακομάζαλες (kakomázales)	κακομάζαλα (kakomázala)
genitive	κακομάζαλου (kakomázalou)	κακομάζαλης (kakomázalis)	κακομάζαλου (kakomázalou)		κακομάζαλων (kakomázalon)	κακομάζαλων (kakomázalon)	κακομάζαλων (kakomázalon)
accusative	κακομάζαλο (kakomázalo)	κακομάζαλη (kakomázali)	κακομάζαλο (kakomázalo)		κακομάζαλους (kakomázalous)	κακομάζαλες (kakomázales)	κακομάζαλα (kakomázala)
vocative	κακομάζαλε (kakomázale)	κακομάζαλη (kakomázali)	κακομάζαλο (kakomázalo)		κακομάζαλοι (kakomázaloi)	κακομάζαλες (kakomázales)	κακομάζαλα (kakomázala)