ιδιοτελής

Greek

Adjective

ιδιοτελής • (idiotelís) m (feminine ιδιοτελής, neuter ιδιοτελές)

1. selfish, self-seeking

Declension

Declension of ιδιοτελής

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	ιδιοτελής (idiotelís)	ιδιοτελής (idiotelís)	ιδιοτελές (idiotelés)		ιδιοτελείς (idioteleís)	ιδιοτελείς (idioteleís)	ιδιοτελή (idiotelí)
genitive	ιδιοτελούς (idioteloús) ιδιοτελή (idiotelí)	ιδιοτελούς (idioteloús)	ιδιοτελούς (idioteloús)		ιδιοτελών (idiotelón)	ιδιοτελών (idiotelón)	ιδιοτελών (idiotelón)
accusative	ιδιοτελή (idiotelí)	ιδιοτελή (idiotelí)	ιδιοτελές (idiotelés)		ιδιοτελείς (idioteleís)	ιδιοτελείς (idioteleís)	ιδιοτελή (idiotelí)
vocative	ιδιοτελή (idiotelí) ιδιοτελής (idiotelís)	ιδιοτελής (idiotelís)	ιδιοτελές (idiotelés)		ιδιοτελείς (idioteleís)	ιδιοτελείς (idioteleís)	ιδιοτελή (idiotelí)

Related terms

• ιδιοτέλεια f (idiotéleia, “selfishness”)