ιδεατός

Greek

Etymology

Learnedly from ιδέα (idéa) +‎ -τός (-tós), erroneously formed by analogy with θεατός (theatós). Calque of French idéal.

Pronunciation

• IPA^(key): /i.ðe.aˈtos/
• Hyphenation: ι‧δε‧α‧τός

Adjective

ιδεατός • (ideatós) m (feminine ιδεατή, neuter ιδεατό)

1. ideal (existing only in the mind; conceptual, imaginary)

   Synonym: νοητός (noïtós)

Declension

Declension of ιδεατός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ιδεατός •	ιδεατή •	ιδεατό •	ιδεατοί •	ιδεατές •	ιδεατά •
genitive	ιδεατού •	ιδεατής •	ιδεατού •	ιδεατών •	ιδεατών •	ιδεατών •
accusative	ιδεατό •	ιδεατή •	ιδεατό •	ιδεατούς •	ιδεατές •	ιδεατά •
vocative	ιδεατέ •	ιδεατή •	ιδεατό •	ιδεατοί •	ιδεατές •	ιδεατά •