θετός

Ancient Greek

Etymology

From θε- (the-) +‎ -τός (-tós), from τίθημι (títhēmi), from Proto-Indo-European *dʰeh₁- (“to put, place”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tʰe.tós/ → /θeˈtos/ → /θeˈtos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰe.tós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tʰeˈtos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /θeˈtos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /θeˈtos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /θeˈtos/

Adjective

θετός • (thetós) m (feminine θετή, neuter θετόν); first/second declension

1. placed, put, settled
2. adopted; adoptive

Inflection

First and second declension of θετός; θετή; θετόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		θετός thetós	θετή thetḗ	θετόν thetón		θετώ thetṓ	θετᾱ́ thetā́	θετώ thetṓ		θετοί thetoí	θεταί thetaí	θετᾰ́ thetá
Genitive		θετοῦ thetoû	θετῆς thetês	θετοῦ thetoû		θετοῖν thetoîn	θεταῖν thetaîn	θετοῖν thetoîn		θετῶν thetôn	θετῶν thetôn	θετῶν thetôn
Dative		θετῷ thetôi	θετῇ thetêi	θετῷ thetôi		θετοῖν thetoîn	θεταῖν thetaîn	θετοῖν thetoîn		θετοῖς thetoîs	θεταῖς thetaîs	θετοῖς thetoîs
Accusative		θετόν thetón	θετήν thetḗn	θετόν thetón		θετώ thetṓ	θετᾱ́ thetā́	θετώ thetṓ		θετούς thetoús	θετᾱ́ς thetā́s	θετᾰ́ thetá
Vocative		θετέ theté	θετή thetḗ	θετόν thetón		θετώ thetṓ	θετᾱ́ thetā́	θετώ thetṓ		θετοί thetoí	θεταί thetaí	θετᾰ́ thetá
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		θετῶς thetôs				θετώτερος thetṓteros				θετώτᾰτος thetṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Antonyms

• ἄθετος (áthetos)

Derived terms

• ἀντίθετος (antíthetos)

Descendants

• → Greek: θετός (thetós) (learned)

Further reading

• “θετός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “θετός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• θετός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “θετός”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • adopted idem, page 13.

Greek

Etymology

From Ancient Greek θετός (thetós).

Adjective

θετός • (thetós) m

1. adopted

Declension

Declension of θετός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	θετός (thetós)	θετή (thetí)	θετό (thetó)		θετοί (thetoí)	θετές (thetés)	θετά (thetá)
genitive	θετού (thetoú)	θετής (thetís)	θετού (thetoú)		θετών (thetón)	θετών (thetón)	θετών (thetón)
accusative	θετό (thetó)	θετή (thetí)	θετό (thetó)		θετούς (thetoús)	θετές (thetés)	θετά (thetá)
vocative	θετέ (theté)	θετή (thetí)	θετό (thetó)		θετοί (thetoí)	θετές (thetés)	θετά (thetá)