ἀντίθετος

See also: αντίθετος

Ancient Greek

Etymology

From ᾰ̓ντῐτῐ́θημῐ (antitíthēmi, “set against”) +‎ -τος (-tos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /an.tí.tʰe.tos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /anˈti.tʰe.tos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /anˈti.θe.tos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /anˈti.θe.tos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /anˈdi.θe.tos/

Adjective

ᾰ̓ντῐ́θετος • (antíthetos) m or f (neuter ᾰ̓ντῐ́θετον); second declension

opposing, contrasting

Inflection

Second declension of ᾰ̓ντῐ́θετος; ᾰ̓ντῐ́θετον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ᾰ̓ντῐ́θετος antíthetos	ᾰ̓ντῐ́θετον antítheton	ᾰ̓ντῐθέτω antithétō	ᾰ̓ντῐθέτω antithétō	ᾰ̓ντῐ́θετοι antíthetoi	ᾰ̓ντῐ́θετᾰ antítheta
Genitive	ᾰ̓ντῐθέτου antithétou	ᾰ̓ντῐθέτου antithétou	ᾰ̓ντῐθέτοιν antithétoin	ᾰ̓ντῐθέτοιν antithétoin	ᾰ̓ντῐθέτων antithétōn	ᾰ̓ντῐθέτων antithétōn
Dative	ᾰ̓ντῐθέτῳ antithétōi	ᾰ̓ντῐθέτῳ antithétōi	ᾰ̓ντῐθέτοιν antithétoin	ᾰ̓ντῐθέτοιν antithétoin	ᾰ̓ντῐθέτοις antithétois	ᾰ̓ντῐθέτοις antithétois
Accusative	ᾰ̓ντῐ́θετον antítheton	ᾰ̓ντῐ́θετον antítheton	ᾰ̓ντῐθέτω antithétō	ᾰ̓ντῐθέτω antithétō	ᾰ̓ντῐθέτους antithétous	ᾰ̓ντῐ́θετᾰ antítheta
Vocative	ᾰ̓ντῐ́θετε antíthete	ᾰ̓ντῐ́θετον antítheton	ᾰ̓ντῐθέτω antithétō	ᾰ̓ντῐθέτω antithétō	ᾰ̓ντῐ́θετοι antíthetoi	ᾰ̓ντῐ́θετᾰ antítheta
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ᾰ̓ντῐθέτως antithétōs		ᾰ̓ντῐθετώτερος antithetṓteros		ᾰ̓ντῐθετώτᾰτος antithetṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

ᾰ̓ντῐ́θετον (antítheton)

References

“ἀντίθετος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
ἀντίθετος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
ἀντίθετος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)