θανατηφόρος

Ancient Greek

Etymology

From θᾰ́νᾰτος (thắnătos, “death”) +‎ -φόρος (-phóros, “bearing”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tʰa.na.tɛː.pʰó.ros/ → /θa.na.tiˈɸo.ros/ → /θa.na.tiˈfo.ros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰa.na.tɛː.pʰó.ros/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tʰa.na.te̝ˈpʰo.ros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /θa.na.tiˈɸo.ros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /θa.na.tiˈfo.ros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /θa.na.tiˈfo.ros/

Adjective

θᾰνᾰτηφόρος • (thănătēphóros) m or f (neuter θᾰνᾰτηφόρον); second declension

1. deadly, lethal, mortiferous

Inflection

Second declension of θᾰνᾰτηφόρος; θᾰνᾰτηφόρον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		θᾰνᾰτηφόρος thănătēphóros	θᾰνᾰτηφόρον thănătēphóron		θᾰνᾰτηφόρω thănătēphórō	θᾰνᾰτηφόρω thănătēphórō		θᾰνᾰτηφόροι thănătēphóroi	θᾰνᾰτηφόρᾰ thănătēphóră
Genitive		θᾰνᾰτηφόρου thănătēphórou	θᾰνᾰτηφόρου thănătēphórou		θᾰνᾰτηφόροιν thănătēphóroin	θᾰνᾰτηφόροιν thănătēphóroin		θᾰνᾰτηφόρων thănătēphórōn	θᾰνᾰτηφόρων thănătēphórōn
Dative		θᾰνᾰτηφόρῳ thănătēphórōi	θᾰνᾰτηφόρῳ thănătēphórōi		θᾰνᾰτηφόροιν thănătēphóroin	θᾰνᾰτηφόροιν thănătēphóroin		θᾰνᾰτηφόροις thănătēphórois	θᾰνᾰτηφόροις thănătēphórois
Accusative		θᾰνᾰτηφόρον thănătēphóron	θᾰνᾰτηφόρον thănătēphóron		θᾰνᾰτηφόρω thănătēphórō	θᾰνᾰτηφόρω thănătēphórō		θᾰνᾰτηφόρους thănătēphórous	θᾰνᾰτηφόρᾰ thănătēphóră
Vocative		θᾰνᾰτηφόρε thănătēphóre	θᾰνᾰτηφόρον thănătēphóron		θᾰνᾰτηφόρω thănătēphórō	θᾰνᾰτηφόρω thănătēphórō		θᾰνᾰτηφόροι thănătēphóroi	θᾰνᾰτηφόρᾰ thănătēphóră
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		θᾰνᾰτηφόρως thănătēphórōs			θᾰνᾰτηφορώτερος thănătēphorṓteros			θᾰνᾰτηφορώτᾰτος thănătēphorṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Greek: θανατηφόρος (thanatifóros) (learned)

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek θανατηφόρος (thanatēphóros). By surface analysis, θάνατος (thánatos, “death”) +‎ -φόρος (-fóros, “bearing”).

Pronunciation

• IPA^(key): /θa.na.tiˈfo.ɾos/
• Hyphenation: θα‧να‧τη‧φό‧ρος

Adjective

θανατηφόρος • (thanatifóros) m (feminine θανατηφόρα, neuter θανατηφόρο)

1. deadly, lethal, mortiferous, death-dealing

Declension

Declension of θανατηφόρος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	θανατηφόρος (thanatifóros)	θανατηφόρα (thanatifóra)	θανατηφόρο (thanatifóro)		θανατηφόροι (thanatifóroi)	θανατηφόρες (thanatifóres)	θανατηφόρα (thanatifóra)
genitive	θανατηφόρου (thanatifórou)	θανατηφόρας (thanatifóras)	θανατηφόρου (thanatifórou)		θανατηφόρων (thanatifóron)	θανατηφόρων (thanatifóron)	θανατηφόρων (thanatifóron)
accusative	θανατηφόρο (thanatifóro)	θανατηφόρα (thanatifóra)	θανατηφόρο (thanatifóro)		θανατηφόρους (thanatifórous)	θανατηφόρες (thanatifóres)	θανατηφόρα (thanatifóra)
vocative	θανατηφόρε (thanatifóre)	θανατηφόρα (thanatifóra)	θανατηφόρο (thanatifóro)		θανατηφόροι (thanatifóroi)	θανατηφόρες (thanatifóres)	θανατηφόρα (thanatifóra)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο θανατηφόρος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο θανατηφόρος, etc.)