εύλογος
Greek
[edit]Etymology
[edit]Learned borrowing from Ancient Greek εὔλογος (eúlogos).[1] By surface analysis, εύ- (éf-) + -λογος (-logos).
Pronunciation
[edit]Adjective
[edit]εύλογος • (évlogos) m (feminine εύλογη, neuter εύλογο)
Declension
[edit]| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | εύλογος (évlogos) | εύλογη (évlogi) | εύλογο (évlogo) | εύλογοι (évlogoi) | εύλογες (évloges) | εύλογα (évloga) | |
| genitive | εύλογου (évlogou) | εύλογης (évlogis) | εύλογου (évlogou) | εύλογων (évlogon) | εύλογων (évlogon) | εύλογων (évlogon) | |
| accusative | εύλογο (évlogo) | εύλογη (évlogi) | εύλογο (évlogo) | εύλογους (évlogous) | εύλογες (évloges) | εύλογα (évloga) | |
| vocative | εύλογε (évloge) | εύλογη (évlogi) | εύλογο (évlogo) | εύλογοι (évlogoi) | εύλογες (évloges) | εύλογα (évloga) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο εύλογος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο εύλογος, etc.)
Derived terms
[edit]References
[edit]- ^ εύλογος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language