εφετικός

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἐφετικός (ephetikós).

Pronunciation

• IPA^(key): /e.fe.tiˈkos/

Adjective

εφετικός • (efetikós) m (feminine εφετική, neuter εφετικό)

1. (law) appellate
2. (grammar) appellate

Declension

Declension of εφετικός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	εφετικός (efetikós)	εφετική (efetikí)	εφετικό (efetikó)		εφετικοί (efetikoí)	εφετικές (efetikés)	εφετικά (efetiká)
genitive	εφετικού (efetikoú)	εφετικής (efetikís)	εφετικού (efetikoú)		εφετικών (efetikón)	εφετικών (efetikón)	εφετικών (efetikón)
accusative	εφετικό (efetikó)	εφετική (efetikí)	εφετικό (efetikó)		εφετικούς (efetikoús)	εφετικές (efetikés)	εφετικά (efetiká)
vocative	εφετικέ (efetiké)	εφετική (efetikí)	εφετικό (efetikó)		εφετικοί (efetikoí)	εφετικές (efetikés)	εφετικά (efetiká)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο εφετικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο εφετικός, etc.)

Related terms

• see: έφεση f (éfesi, “appeal”)

See also

• ευχετικός (efchetikós, “desiderative”, adj)

Further reading

• εφετικός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language