ευχάριστος
Jump to navigation
Jump to search
See also: εὐχάριστος
Greek
[edit]Etymology
[edit]Learned borrowing from Ancient Greek εὐχάριστος (eukháristos), with semantic loan from French agréable.[1]
Pronunciation
[edit]Adjective
[edit]ευχάριστος • (efcháristos) m (feminine ευχάριστη, neuter ευχάριστο)
- pleasant, pleasing, agreeable
- Antonym: δυσάρεστος (dysárestos)
Declension
[edit]Declension of ευχάριστος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | ευχάριστος • | ευχάριστη • | ευχάριστο • | ευχάριστοι • | ευχάριστες • | ευχάριστα • |
| genitive | ευχάριστου • | ευχάριστης • | ευχάριστου • | ευχάριστων • | ευχάριστων • | ευχάριστων • |
| accusative | ευχάριστο • | ευχάριστη • | ευχάριστο • | ευχάριστους • | ευχάριστες • | ευχάριστα • |
| vocative | ευχάριστε • | ευχάριστη • | ευχάριστο • | ευχάριστοι • | ευχάριστες • | ευχάριστα • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ευχάριστος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ευχάριστος, etc.) | |||||
References
[edit]- ^ ευχάριστος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language