επταήμερο

Greek

Adjective

επταήμερο • (eptaḯmero)

1. Nominative, accusative and vocative neuter singular form of επταήμερος (eptaḯmeros).

Noun

επταήμερο • (eptaḯmero) n (plural επταήμερα)

1. seven-day period, week (any period of seven consecutive days)

   Synonym: εβδομάδα f (evdomáda)

   Alternative form: εφταήμερο (eftaḯmero)

Declension

	singular	plural
nominative	επταήμερο (eptaḯmero)	επταήμερα (eptaḯmera)
genitive	επταήμερου (eptaḯmerou)	επταήμερων (eptaḯmeron)
accusative	επταήμερο (eptaḯmero)	επταήμερα (eptaḯmera)
vocative	επταήμερο (eptaḯmero)	επταήμερα (eptaḯmera)

References

• επταήμερος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language