επταήμερο

Greek

Adjective

επταήμερο • (eptaḯmero)

1. Nominative, accusative and vocative neuter singular form of επταήμερος (eptaḯmeros).

Noun

επταήμερο • (eptaḯmero) n (plural επταήμερα)

1. seven-day period, week (any period of seven consecutive days)

   Synonym: εβδομάδα f (evdomáda)

   Alternative form: εφταήμερο (eftaḯmero)

Declension

Declension of επταήμερο

	singular	plural
nominative	επταήμερο •	επταήμερα •
genitive	επταήμερου •	επταήμερων •
accusative	επταήμερο •	επταήμερα •
vocative	επταήμερο •	επταήμερα •

References

• επταήμερος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language