εξορίζω

Greek

Verb

εξορίζω • (exorízo) (past εξόρισα, passive εξορίζομαι)

1. to exile, banish

Conjugation

εξορίζω   εξορίζομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	εξορίζω	εξορίσω	εξορίζομαι	εξοριστώ
2 sg	εξορίζεις	εξορίσεις	εξορίζεσαι	εξοριστείς
3 sg	εξορίζει	εξορίσει	εξορίζεται	εξοριστεί
1 pl	εξορίζουμε, [‑ομε]	εξορίσουμε, [‑ομε]	εξοριζόμαστε	εξοριστούμε
2 pl	εξορίζετε	εξορίσετε	εξορίζεστε, εξοριζόσαστε	εξοριστείτε
3 pl	εξορίζουν(ε)	εξορίσουν(ε)	εξορίζονται	εξοριστούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	εξόριζα	εξόρισα	εξοριζόμουν(α)	εξορίστηκα
2 sg	εξόριζες	εξόρισες	εξοριζόσουν(α)	εξορίστηκες
3 sg	εξόριζε	εξόρισε	εξοριζόταν(ε)	εξορίστηκε
1 pl	εξορίζαμε	εξορίσαμε	εξοριζόμασταν, (‑όμαστε)	εξοριστήκαμε
2 pl	εξορίζατε	εξορίσατε	εξοριζόσασταν, (‑όσαστε)	εξοριστήκατε
3 pl	εξόριζαν, εξορίζαν(ε)	εξόρισαν, εξορίσαν(ε)	εξορίζονταν, (εξοριζόντουσαν)	εξορίστηκαν, εξοριστήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα εξορίζω ➤	θα εξορίσω ➤	θα εξορίζομαι ➤	θα εξοριστώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα εξορίζεις, …	θα εξορίσεις, …	θα εξορίζεσαι, …	θα εξοριστείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … εξορίσει   έχω, έχεις, … εξορισμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … εξοριστεί   είμαι, είσαι, … εξορισμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … εξορίσει   είχα, είχες, … εξορισμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … εξοριστεί   ήμουν, ήσουν, … εξορισμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … εξορίσει   θα έχω, θα έχεις, … εξορισμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … εξοριστεί   θα είμαι, θα είσαι, … εξορισμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	εξόριζε	εξόρισε	—	εξορίσου
2 pl	εξορίζετε	εξορίστε	εξορίζεστε	εξοριστείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	εξορίζοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας εξορίσει ➤		εξορισμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	εξορίσει		εξοριστεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• αυτοεξορία f (aftoexoría, “self-imposed exile”)
• αυτοεξορίζομαι (aftoexorízomai, “to exile oneself”)
• αυτοεξόριστος m (aftoexóristos, “emigré”, noun)
• αυτοεξόριστος (aftoexóristos, “self-exiled”, adjective)
• εξορία f (exoría, “exile”)
• εξόριστη f (exóristi, “exiled person”, noun)
• εξόριστος m (exóristos, “exiled person”, noun)
• εξόριστος (exóristos, “exiled”, adjective)