εντόπιος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἐντόπιος (entópios, “local, native”), from ἐν (en, “in, on”) + τόπος (tópos, “place”).

Pronunciation

• IPA^(key): /enˈdopços/
• Hyphenation: ε‧ντό‧πιος

Adjective

εντόπιος • (entópios) m (feminine εντόπια, neuter εντόπιο)

1. (formal, dated) Rare form of ντόπιος (ntópios, “local, native, homegrown”).

Declension

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	εντόπιος •	εντόπια •	εντόπιο •		εντόπιοι •	εντόπιες •	εντόπια •
genitive	εντόπιου •	εντόπιας •	εντόπιου •		εντόπιων •	εντόπιων •	εντόπιων •
accusative	εντόπιο •	εντόπια •	εντόπιο •		εντόπιους •	εντόπιες •	εντόπια •
vocative	εντόπιε •	εντόπια •	εντόπιο •		εντόπιοι •	εντόπιες •	εντόπια •

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο εντόπιος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο εντόπιος, etc.)