εντόπιος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἐντόπιος (entópios, “local, native”), from ἐν (en, “in, on”) + τόπος (tópos, “place”).

Pronunciation

• IPA^(key): /enˈdopços/
• Hyphenation: ε‧ντό‧πιος

Adjective

εντόπιος • (entópios) m (feminine εντόπια, neuter εντόπιο)

1. (formal, dated) Rare form of ντόπιος (ntópios, “local, native, homegrown”).

Declension

Declension of εντόπιος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	εντόπιος (entópios)	εντόπια (entópia)	εντόπιο (entópio)		εντόπιοι (entópioi)	εντόπιες (entópies)	εντόπια (entópia)
genitive	εντόπιου (entópiou)	εντόπιας (entópias)	εντόπιου (entópiou)		εντόπιων (entópion)	εντόπιων (entópion)	εντόπιων (entópion)
accusative	εντόπιο (entópio)	εντόπια (entópia)	εντόπιο (entópio)		εντόπιους (entópious)	εντόπιες (entópies)	εντόπια (entópia)
vocative	εντόπιε (entópie)	εντόπια (entópia)	εντόπιο (entópio)		εντόπιοι (entópioi)	εντόπιες (entópies)	εντόπια (entópia)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο εντόπιος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο εντόπιος, etc.)