ενάρετος

See also: ἐνάρετος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἐνάρετος (enáretos). By surface analysis, εν- (en-) +‎ αρετή (aretí) +‎ -ος (-os).

Adjective

ενάρετος • (enáretos) m (feminine ενάρετη, neuter ενάρετο)

1. virtuous

Declension

Declension of ενάρετος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	ενάρετος (enáretos)	ενάρετη (enáreti)	ενάρετο (enáreto)		ενάρετοι (enáretoi)	ενάρετες (enáretes)	ενάρετα (enáreta)
genitive	ενάρετου (enáretou)	ενάρετης (enáretis)	ενάρετου (enáretou)		ενάρετων (enáreton)	ενάρετων (enáreton)	ενάρετων (enáreton)
accusative	ενάρετο (enáreto)	ενάρετη (enáreti)	ενάρετο (enáreto)		ενάρετους (enáretous)	ενάρετες (enáretes)	ενάρετα (enáreta)
vocative	ενάρετε (enárete)	ενάρετη (enáreti)	ενάρετο (enáreto)		ενάρετοι (enáretoi)	ενάρετες (enáretes)	ενάρετα (enáreta)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ενάρετος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ενάρετος, etc.)

Derived terms

• ενάρετος κύκλος m (enáretos kýklos, “virtuous circle”)

Further reading

• ενάρετος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language