δυσμενής

Ancient Greek

Alternative forms

• δυμενές (dumenés)

Etymology

From Proto-Hellenic *dusmenḗs, from Proto-Indo-European *dusmenēs (whence also Sanskrit दुर्मनस् (durmanas), Avestan 𐬛𐬎𐬱𐬨𐬀𐬥𐬀𐬵 (dušmanah), Middle Persian [script needed] (dwšmn'), Middle Persian [script needed] (dwšmyn'), Manichaean Middle Persian 𐫅𐫇𐫢𐫖𐫏𐫗 (dwšmyn /⁠dušmen⁠/)), from *dus- + *ménos (“mind, thought”), from *men- (“think”). Equivalent to δῠσ- (dŭs-) +‎ μένος (ménos, “spirit”) +‎ -ής (-ḗs, adjective suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /dyz.me.nɛ̌ːs/ → /ðyz.meˈnis/ → /ðiz.meˈnis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /dyz.me.nɛ̌ːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /dyz.meˈne̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðyz.meˈnis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðyz.meˈnis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðiz.meˈnis/

Adjective

δῠσμενής • (dŭsmenḗs) m or f (neuter δῠσμενές); third declension

1. hostile [with dative or genitive ‘to someone’]
2. (substantive) enemy [with dative or genitive ‘of someone’]

Inflection

Third declension of δῠσμενής; δῠσμενές (contracted, Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		δῠσμενής dŭsmenḗs	δῠσμενές dŭsmenés		δῠσμενεῖ dŭsmeneî	δῠσμενεῖ dŭsmeneî		δῠσμενεῖς dŭsmeneîs	δῠσμενῆ dŭsmenê
Genitive		δῠσμενοῦς dŭsmenoûs	δῠσμενοῦς dŭsmenoûs		δῠσμενοῖν dŭsmenoîn	δῠσμενοῖν dŭsmenoîn		δῠσμενῶν dŭsmenôn	δῠσμενῶν dŭsmenôn
Dative		δῠσμενεῖ dŭsmeneî	δῠσμενεῖ dŭsmeneî		δῠσμενοῖν dŭsmenoîn	δῠσμενοῖν dŭsmenoîn		δῠσμενέσῐ / δῠσμενέσῐν dŭsmenésĭ(n)	δῠσμενέσῐ / δῠσμενέσῐν dŭsmenésĭ(n)
Accusative		δῠσμενῆ dŭsmenê	δῠσμενές dŭsmenés		δῠσμενεῖ dŭsmeneî	δῠσμενεῖ dŭsmeneî		δῠσμενεῖς dŭsmeneîs	δῠσμενῆ dŭsmenê
Vocative		δῠσμενές dŭsmenés	δῠσμενές dŭsmenés		δῠσμενεῖ dŭsmeneî	δῠσμενεῖ dŭsmeneî		δῠσμενεῖς dŭsmeneîs	δῠσμενῆ dŭsmenê
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		δῠσμενῶς dŭsmenôs			δῠσμενέστερος dŭsmenésteros			δῠσμενέστᾰτος dŭsmenéstătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Third declension of δῠσμενής; δῠσμενές (uncontracted, Epic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		δῠσμενής dŭsmenḗs	δῠσμενές dŭsmenés		δῠσμενεῖ / δῠσμενέε dŭsmeneî / dŭsmenée	δῠσμενεῖ / δῠσμενέε dŭsmeneî / dŭsmenée		δῠσμενεῖς / δῠσμενέες dŭsmeneîs / dŭsmenées	δῠσμενέᾰ dŭsmenéă
Genitive		δῠσμενέος / δῠσμενεῦς dŭsmenéos / dŭsmeneûs	δῠσμενέος / δῠσμενεῦς dŭsmenéos / dŭsmeneûs		δῠσμενοῖν dŭsmenoîn	δῠσμενοῖν dŭsmenoîn		δῠσμενέων dŭsmenéōn	δῠσμενέων dŭsmenéōn
Dative		δῠσμενεῖ / δῠσμενέῐ̈ dŭsmeneî / dŭsmenéĭ̈	δῠσμενεῖ / δῠσμενέῐ̈ dŭsmeneî / dŭsmenéĭ̈		δῠσμενοῖν dŭsmenoîn	δῠσμενοῖν dŭsmenoîn		δῠσμενέσῐ / δῠσμενέσῐν / δῠσμενέεσσῐ / δῠσμενέεσσῐν dŭsmenésĭ(n) / dŭsmenéessĭ(n)	δῠσμενέσῐ / δῠσμενέσῐν / δῠσμενέεσσῐ / δῠσμενέεσσῐν dŭsmenésĭ(n) / dŭsmenéessĭ(n)
Accusative		δῠσμενέᾰ dŭsmenéă	δῠσμενές dŭsmenés		δῠσμενεῖ / δῠσμενέε dŭsmeneî / dŭsmenée	δῠσμενεῖ / δῠσμενέε dŭsmeneî / dŭsmenée		δῠσμενέᾰς dŭsmenéăs	δῠσμενέᾰ dŭsmenéă
Vocative		δῠσμενές dŭsmenés	δῠσμενές dŭsmenés		δῠσμενεῖ / δῠσμενέε dŭsmeneî / dŭsmenée	δῠσμενεῖ / δῠσμενέε dŭsmeneî / dŭsmenée		δῠσμενεῖς / δῠσμενέες dŭsmeneîs / dŭsmenées	δῠσμενέᾰ dŭsmenéă
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		δῠσμενέως dŭsmenéōs			δῠσμενέστερος dŭsmenésteros			δῠσμενέστᾰτος dŭsmenéstătos
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Synonyms

• ἐχθρός (ekhthrós)

References

• “δυσμενής”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “δυσμενής”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “δυσμενής”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• δυσμενής in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• δυσμενής in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
• “δυσμενής”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • averse idem, page 55.
  • disaffected idem, page 227.
  • disloyal idem, page 235.
  • enemy idem, page 273.
  • evil-minded idem, page 286.
  • evilly-disposed idem, page 286.
  • foe idem, page 331.
  • hostile idem, page 407.
  • ill-disposed idem, page 416.
  • malevolent idem, page 510.
  • malicious idem, page 510.
  • mischievous idem, page 533.
  • rebellious idem, page 677.
  • spiteful idem, page 802.
  • unfriendly idem, page 919.
  • unpropitious idem, page 928.
  • unsympathetic idem, page 934.