δογματικός

Ancient Greek

Etymology

From δόγμα (dógma) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /doŋ.ma.ti.kós/ → /ðoɣ.ma.tiˈkos/ → /ðoɣ.ma.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /doŋ.ma.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /doɡ.ma.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðoɣ.ma.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðoɣ.ma.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðoɣ.ma.tiˈkos/

Adjective

δογμᾰτῐκός • (dogmatikós) m (feminine δογμᾰτῐκή, neuter δογμᾰτῐκόν); first/second declension

1. dogmatic

Inflection

First and second declension of δογμᾰτῐκός; δογμᾰτῐκή; δογμᾰτῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		δογμᾰτῐκός dogmatikós	δογμᾰτῐκή dogmatikḗ	δογμᾰτῐκόν dogmatikón		δογμᾰτῐκώ dogmatikṓ	δογμᾰτῐκᾱ́ dogmatikā́	δογμᾰτῐκώ dogmatikṓ		δογμᾰτῐκοί dogmatikoí	δογμᾰτῐκαί dogmatikaí	δογμᾰτῐκᾰ́ dogmatiká
Genitive		δογμᾰτῐκοῦ dogmatikoû	δογμᾰτῐκῆς dogmatikês	δογμᾰτῐκοῦ dogmatikoû		δογμᾰτῐκοῖν dogmatikoîn	δογμᾰτῐκαῖν dogmatikaîn	δογμᾰτῐκοῖν dogmatikoîn		δογμᾰτῐκῶν dogmatikôn	δογμᾰτῐκῶν dogmatikôn	δογμᾰτῐκῶν dogmatikôn
Dative		δογμᾰτῐκῷ dogmatikôi	δογμᾰτῐκῇ dogmatikêi	δογμᾰτῐκῷ dogmatikôi		δογμᾰτῐκοῖν dogmatikoîn	δογμᾰτῐκαῖν dogmatikaîn	δογμᾰτῐκοῖν dogmatikoîn		δογμᾰτῐκοῖς dogmatikoîs	δογμᾰτῐκαῖς dogmatikaîs	δογμᾰτῐκοῖς dogmatikoîs
Accusative		δογμᾰτῐκόν dogmatikón	δογμᾰτῐκήν dogmatikḗn	δογμᾰτῐκόν dogmatikón		δογμᾰτῐκώ dogmatikṓ	δογμᾰτῐκᾱ́ dogmatikā́	δογμᾰτῐκώ dogmatikṓ		δογμᾰτῐκούς dogmatikoús	δογμᾰτῐκᾱ́ς dogmatikā́s	δογμᾰτῐκᾰ́ dogmatiká
Vocative		δογμᾰτῐκέ dogmatiké	δογμᾰτῐκή dogmatikḗ	δογμᾰτῐκόν dogmatikón		δογμᾰτῐκώ dogmatikṓ	δογμᾰτῐκᾱ́ dogmatikā́	δογμᾰτῐκώ dogmatikṓ		δογμᾰτῐκοί dogmatikoí	δογμᾰτῐκαί dogmatikaí	δογμᾰτῐκᾰ́ dogmatiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		δογμᾰτῐκῶς dogmatikôs				δογμᾰτῐκώτερος dogmatikṓteros				δογμᾰτῐκώτᾰτος dogmatikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• δογματικός (dogmatikós)
• → Latin: dogmaticus (see there for further descendants)

Greek

Etymology

From Ancient Greek δογματικός (dogmatikós).

Adjective

δογματικός • (dogmatikós) m (feminine δογματική, neuter δογματικό)

1. dogmatic

   Antonym: αντιδογματικός (antidogmatikós)

Declension

Declension of δογματικός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	δογματικός (dogmatikós)	δογματική (dogmatikí)	δογματικό (dogmatikó)		δογματικοί (dogmatikoí)	δογματικές (dogmatikés)	δογματικά (dogmatiká)
genitive	δογματικού (dogmatikoú)	δογματικής (dogmatikís)	δογματικού (dogmatikoú)		δογματικών (dogmatikón)	δογματικών (dogmatikón)	δογματικών (dogmatikón)
accusative	δογματικό (dogmatikó)	δογματική (dogmatikí)	δογματικό (dogmatikó)		δογματικούς (dogmatikoús)	δογματικές (dogmatikés)	δογματικά (dogmatiká)
vocative	δογματικέ (dogmatiké)	δογματική (dogmatikí)	δογματικό (dogmatikó)		δογματικοί (dogmatikoí)	δογματικές (dogmatikés)	δογματικά (dogmatiká)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο δογματικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο δογματικός, etc.)

Related terms

• see: δόγμα n (dógma, “doctrine, dogma”)