διαρκής

Ancient Greek

Etymology

διαρκέω (diarkéō) +‎ -ής (-ḗs), from (δῐᾰ-) δι- ((dĭă-) di-) +‎ ἀρκέω (arkéō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /di.ar.kɛ̌ːs/ → /ði.arˈcis/ → /ði.arˈcis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.ar.kɛ̌ːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /di.arˈke̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ði.arˈcis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ði.arˈcis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.arˈcis/

Adjective

δῐαρκής • (dĭarkḗs) m or f (neuter δῐαρκές); third declension

1. sufficient
2. lasting

Declension

Third declension of δῐαρκής; δῐαρκές (contracted, Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		δῐαρκής dĭarkḗs	δῐαρκές dĭarkés		δῐαρκεῖ dĭarkeî	δῐαρκεῖ dĭarkeî		δῐαρκεῖς dĭarkeîs	δῐαρκῆ dĭarkê
Genitive		δῐαρκοῦς dĭarkoûs	δῐαρκοῦς dĭarkoûs		δῐαρκοῖν dĭarkoîn	δῐαρκοῖν dĭarkoîn		δῐαρκῶν dĭarkôn	δῐαρκῶν dĭarkôn
Dative		δῐαρκεῖ dĭarkeî	δῐαρκεῖ dĭarkeî		δῐαρκοῖν dĭarkoîn	δῐαρκοῖν dĭarkoîn		δῐαρκέσῐ / δῐαρκέσῐν dĭarkésĭ(n)	δῐαρκέσῐ / δῐαρκέσῐν dĭarkésĭ(n)
Accusative		δῐαρκῆ dĭarkê	δῐαρκές dĭarkés		δῐαρκεῖ dĭarkeî	δῐαρκεῖ dĭarkeî		δῐαρκεῖς dĭarkeîs	δῐαρκῆ dĭarkê
Vocative		δῐαρκές dĭarkés	δῐαρκές dĭarkés		δῐαρκεῖ dĭarkeî	δῐαρκεῖ dĭarkeî		δῐαρκεῖς dĭarkeîs	δῐαρκῆ dĭarkê
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		δῐαρκῶς dĭarkôs			δῐαρκέστερος dĭarkésteros			δῐαρκέστᾰτος dĭarkéstătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• διαρκής in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• διαρκής in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
• “διαρκής”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • ample idem, page 28.
  • enough idem, page 276.
  • sufficient idem, page 835.

Greek

Etymology

From Ancient Greek διαρκής (diarkḗs).

Pronunciation

• IPA^(key): /ði.arˈcis/

Adjective

διαρκής • (diarkís) m (feminine διαρκής, neuter διαρκές)

1. constant, endless

Declension

Declension of διαρκής

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	διαρκής (diarkís)	διαρκής (diarkís)	διαρκές (diarkés)		διαρκείς (diarkeís)	διαρκείς (diarkeís)	διαρκή (diarkí)
genitive	διαρκούς (diarkoús) διαρκή (diarkí)	διαρκούς (diarkoús)	διαρκούς (diarkoús)		διαρκών (diarkón)	διαρκών (diarkón)	διαρκών (diarkón)
accusative	διαρκή (diarkí)	διαρκή (diarkí)	διαρκές (diarkés)		διαρκείς (diarkeís)	διαρκείς (diarkeís)	διαρκή (diarkí)
vocative	διαρκή (diarkí) διαρκής (diarkís)	διαρκής (diarkís)	διαρκές (diarkés)		διαρκείς (diarkeís)	διαρκείς (diarkeís)	διαρκή (diarkí)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο διαρκής, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο διαρκής, etc.)

Related terms

• see: διαρκώ (diarkó, “to endure”)