διακριτός

See also: διάκριτος

Greek

Adjective

διακριτός • (diakritós) m (feminine διακριτή, neuter διακριτό)

1. discernible
2. discrete, distinct
3. (mathematics) discrete

Declension

Declension of διακριτός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	διακριτός (diakritós)	διακριτή (diakrití)	διακριτό (diakritó)		διακριτοί (diakritoí)	διακριτές (diakrités)	διακριτά (diakritá)
genitive	διακριτού (diakritoú)	διακριτής (diakritís)	διακριτού (diakritoú)		διακριτών (diakritón)	διακριτών (diakritón)	διακριτών (diakritón)
accusative	διακριτό (diakritó)	διακριτή (diakrití)	διακριτό (diakritó)		διακριτούς (diakritoús)	διακριτές (diakrités)	διακριτά (diakritá)
vocative	διακριτέ (diakrité)	διακριτή (diakrití)	διακριτό (diakritó)		διακριτοί (diakritoí)	διακριτές (diakrités)	διακριτά (diakritá)

Related terms

• ευδιάκριτος (evdiákritos, “recognisable”)