διάκριτος
See also: διακριτός
Greek
[edit]Adjective
[edit]διάκριτος • (diákritos) m (feminine διάκριτη, neuter διάκριτο)
Declension
[edit]| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | διάκριτος (diákritos) | διάκριτη (diákriti) | διάκριτο (diákrito) | διάκριτοι (diákritoi) | διάκριτες (diákrites) | διάκριτα (diákrita) | |
| genitive | διάκριτου (diákritou) | διάκριτης (diákritis) | διάκριτου (diákritou) | διάκριτων (diákriton) | διάκριτων (diákriton) | διάκριτων (diákriton) | |
| accusative | διάκριτο (diákrito) | διάκριτη (diákriti) | διάκριτο (diákrito) | διάκριτους (diákritous) | διάκριτες (diákrites) | διάκριτα (diákrita) | |
| vocative | διάκριτε (diákrite) | διάκριτη (diákriti) | διάκριτο (diákrito) | διάκριτοι (diákritoi) | διάκριτες (diákrites) | διάκριτα (diákrita) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο διάκριτος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο διάκριτος, etc.)