διακριτικός

Ancient Greek

Etymology

From δια- (dia-, “apart”) +‎ κριτικός (kritikós, “discerning”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /di.a.kri.ti.kós/ → /ði.a.kri.tiˈkos/ → /ði.a.kri.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.a.kri.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /di.a.kri.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ði.a.kri.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ði.a.kri.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.a.kri.tiˈkos/

Adjective

δῐᾰκρῐτῐκός • (diakritikós) m (feminine δῐακρῐτῐκή, neuter δῐακρῐτῐκόν); first/second declension

1. penetrating, piercing
2. distinctive
3. distinct

Inflection

First and second declension of δῐᾰκρῐτῐκός; δῐᾰκρῐτῐκή; δῐᾰκρῐτῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		δῐᾰκρῐτῐκός diakritikós	δῐᾰκρῐτῐκή diakritikḗ	δῐᾰκρῐτῐκόν diakritikón		δῐᾰκρῐτῐκώ diakritikṓ	δῐᾰκρῐτῐκᾱ́ diakritikā́	δῐᾰκρῐτῐκώ diakritikṓ		δῐᾰκρῐτῐκοί diakritikoí	δῐᾰκρῐτῐκαί diakritikaí	δῐᾰκρῐτῐκᾰ́ diakritiká
Genitive		δῐᾰκρῐτῐκοῦ diakritikoû	δῐᾰκρῐτῐκῆς diakritikês	δῐᾰκρῐτῐκοῦ diakritikoû		δῐᾰκρῐτῐκοῖν diakritikoîn	δῐᾰκρῐτῐκαῖν diakritikaîn	δῐᾰκρῐτῐκοῖν diakritikoîn		δῐᾰκρῐτῐκῶν diakritikôn	δῐᾰκρῐτῐκῶν diakritikôn	δῐᾰκρῐτῐκῶν diakritikôn
Dative		δῐᾰκρῐτῐκῷ diakritikôi	δῐᾰκρῐτῐκῇ diakritikêi	δῐᾰκρῐτῐκῷ diakritikôi		δῐᾰκρῐτῐκοῖν diakritikoîn	δῐᾰκρῐτῐκαῖν diakritikaîn	δῐᾰκρῐτῐκοῖν diakritikoîn		δῐᾰκρῐτῐκοῖς diakritikoîs	δῐᾰκρῐτῐκαῖς diakritikaîs	δῐᾰκρῐτῐκοῖς diakritikoîs
Accusative		δῐᾰκρῐτῐκόν diakritikón	δῐᾰκρῐτῐκήν diakritikḗn	δῐᾰκρῐτῐκόν diakritikón		δῐᾰκρῐτῐκώ diakritikṓ	δῐᾰκρῐτῐκᾱ́ diakritikā́	δῐᾰκρῐτῐκώ diakritikṓ		δῐᾰκρῐτῐκούς diakritikoús	δῐᾰκρῐτῐκᾱ́ς diakritikā́s	δῐᾰκρῐτῐκᾰ́ diakritiká
Vocative		δῐᾰκρῐτῐκέ diakritiké	δῐᾰκρῐτῐκή diakritikḗ	δῐᾰκρῐτῐκόν diakritikón		δῐᾰκρῐτῐκώ diakritikṓ	δῐᾰκρῐτῐκᾱ́ diakritikā́	δῐᾰκρῐτῐκώ diakritikṓ		δῐᾰκρῐτῐκοί diakritikoí	δῐᾰκρῐτῐκαί diakritikaí	δῐᾰκρῐτῐκᾰ́ diakritiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		δῐᾰκρῐτῐκῶς diakritikôs				δῐᾰκρῐτῐκώτερος diakritikṓteros				δῐᾰκρῐτῐκώτᾰτος diakritikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → French: diacritique (learned)

References

• “διακριτικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• διακριτικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek διακριτικός (diakritikós).

Adjective

διακριτικός • (diakritikós) m (feminine διακριτική, neuter διακριτικό)

1. discreet (respectful of privacy or secrecy; quiet; diplomatic)
2. discrete, distinctive

Declension

Declension of διακριτικός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	διακριτικός (diakritikós)	διακριτική (diakritikí)	διακριτικό (diakritikó)		διακριτικοί (diakritikoí)	διακριτικές (diakritikés)	διακριτικά (diakritiká)
genitive	διακριτικού (diakritikoú)	διακριτικής (diakritikís)	διακριτικού (diakritikoú)		διακριτικών (diakritikón)	διακριτικών (diakritikón)	διακριτικών (diakritikón)
accusative	διακριτικό (diakritikó)	διακριτική (diakritikí)	διακριτικό (diakritikó)		διακριτικούς (diakritikoús)	διακριτικές (diakritikés)	διακριτικά (diakritiká)
vocative	διακριτικέ (diakritiké)	διακριτική (diakritikí)	διακριτικό (diakritikó)		διακριτικοί (diakritikoí)	διακριτικές (diakritikés)	διακριτικά (diakritiká)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο διακριτικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο διακριτικός, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative (?) singular plural masculine feminine neuter masculine feminine neuter nominative διακριτικότερος (diakritikóteros) διακριτικότερη (diakritikóteri) διακριτικότερο (diakritikótero) διακριτικότεροι (diakritikóteroi) διακριτικότερες (diakritikóteres) διακριτικότερα (diakritikótera) genitive διακριτικότερου (diakritikóterou) διακριτικότερης (diakritikóteris) διακριτικότερου (diakritikóterou) διακριτικότερων (diakritikóteron) διακριτικότερων (diakritikóteron) διακριτικότερων (diakritikóteron) accusative διακριτικότερο (diakritikótero) διακριτικότερη (diakritikóteri) διακριτικότερο (diakritikótero) διακριτικότερους (diakritikóterous) διακριτικότερες (diakritikóteres) διακριτικότερα (diakritikótera) vocative διακριτικότερε (diakritikótere) διακριτικότερη (diakritikóteri) διακριτικότερο (diakritikótero) διακριτικότεροι (diakritikóteroi) διακριτικότερες (diakritikóteres) διακριτικότερα (diakritikótera) Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο διακριτικότερος", etc) absolute superlative (?) singular plural masculine feminine neuter masculine feminine neuter nominative διακριτικότατος (diakritikótatos) διακριτικότατη (diakritikótati) διακριτικότατο (diakritikótato) διακριτικότατοι (diakritikótatoi) διακριτικότατες (diakritikótates) διακριτικότατα (diakritikótata) genitive διακριτικότατου (diakritikótatou) διακριτικότατης (diakritikótatis) διακριτικότατου (diakritikótatou) διακριτικότατων (diakritikótaton) διακριτικότατων (diakritikótaton) διακριτικότατων (diakritikótaton) accusative διακριτικότατο (diakritikótato) διακριτικότατη (diakritikótati) διακριτικότατο (diakritikótato) διακριτικότατους (diakritikótatous) διακριτικότατες (diakritikótates) διακριτικότατα (diakritikótata) vocative διακριτικότατε (diakritikótate) διακριτικότατη (diakritikótati) διακριτικότατο (diakritikótato) διακριτικότατοι (diakritikótatoi) διακριτικότατες (diakritikótates) διακριτικότατα (diakritikótata)