διακινδυνεύω

Ancient Greek

Etymology

From δια- (dia-) +‎ κινδῡνεύω (kindūneúō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /di.a.kin.dyː.něu̯.ɔː/ → /ði.a.cin.dyˈne.βo/ → /ði.a.cin.diˈne.vo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.a.kin.dyː.něu̯.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /di.a.kin.dyˈne.wo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ði.a.cin.dyˈne.βo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ði.a.cin.dyˈne.vo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.a.cin.diˈne.vo/

Verb

δῐᾰκινδῡνεύω • (diakindūneúō)

1. to run a risk, make a desperate attempt, hazard all [with πρός (prós, + accusative); or with ὑπέρ (hupér) or πρός (prós) or περί (perí, + genitive)]

Conjugation

   Present: δῐᾰκῐνδῡνεύω, δῐᾰκῐνδῡνεύομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐᾰκῐνδῡνεύω	δῐᾰκῐνδῡνεύεις	δῐᾰκῐνδῡνεύει	δῐᾰκῐνδῡνεύετον	δῐᾰκῐνδῡνεύετον	δῐᾰκῐνδῡνεύομεν	δῐᾰκῐνδῡνεύετε	δῐᾰκῐνδῡνεύουσῐ(ν)
	subjunctive	δῐᾰκῐνδῡνεύω	δῐᾰκῐνδῡνεύῃς	δῐᾰκῐνδῡνεύῃ	δῐᾰκῐνδῡνεύητον	δῐᾰκῐνδῡνεύητον	δῐᾰκῐνδῡνεύωμεν	δῐᾰκῐνδῡνεύητε	δῐᾰκῐνδῡνεύωσῐ(ν)
	optative	δῐᾰκῐνδῡνεύοιμῐ	δῐᾰκῐνδῡνεύοις	δῐᾰκῐνδῡνεύοι	δῐᾰκῐνδῡνεύοιτον	δῐᾰκῐνδῡνευοίτην	δῐᾰκῐνδῡνεύοιμεν	δῐᾰκῐνδῡνεύοιτε	δῐᾰκῐνδῡνεύοιεν
	imperative		δῐᾰκῐνδῡ́νευε	δῐᾰκῐνδῡνευέτω	δῐᾰκῐνδῡνεύετον	δῐᾰκῐνδῡνευέτων		δῐᾰκῐνδῡνεύετε	δῐᾰκῐνδῡνευόντων
middle/ passive	indicative	δῐᾰκῐνδῡνεύομαι	δῐᾰκῐνδῡνεύῃ, δῐᾰκῐνδῡνεύει	δῐᾰκῐνδῡνεύεται	δῐᾰκῐνδῡνεύεσθον	δῐᾰκῐνδῡνεύεσθον	δῐᾰκῐνδῡνευόμεθᾰ	δῐᾰκῐνδῡνεύεσθε	δῐᾰκῐνδῡνεύονται
	subjunctive	δῐᾰκῐνδῡνεύωμαι	δῐᾰκῐνδῡνεύῃ	δῐᾰκῐνδῡνεύηται	δῐᾰκῐνδῡνεύησθον	δῐᾰκῐνδῡνεύησθον	δῐᾰκῐνδῡνευώμεθᾰ	δῐᾰκῐνδῡνεύησθε	δῐᾰκῐνδῡνεύωνται
	optative	δῐᾰκῐνδῡνευοίμην	δῐᾰκῐνδῡνεύοιο	δῐᾰκῐνδῡνεύοιτο	δῐᾰκῐνδῡνεύοισθον	δῐᾰκῐνδῡνευοίσθην	δῐᾰκῐνδῡνευοίμεθᾰ	δῐᾰκῐνδῡνεύοισθε	δῐᾰκῐνδῡνεύοιντο
	imperative		δῐᾰκῐνδῡνεύου	δῐᾰκῐνδῡνευέσθω	δῐᾰκῐνδῡνεύεσθον	δῐᾰκῐνδῡνευέσθων		δῐᾰκῐνδῡνεύεσθε	δῐᾰκῐνδῡνευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		δῐᾰκῐνδῡνεύειν				δῐᾰκῐνδῡνεύεσθαι
participle	m	δῐᾰκῐνδῡνεύων				δῐᾰκῐνδῡνευόμενος
	f	δῐᾰκῐνδῡνεύουσᾰ				δῐᾰκῐνδῡνευομένη
	n	δῐᾰκῐνδῡνεῦον				δῐᾰκῐνδῡνευόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: δῐεκῐνδῡ́νευον, δῐεκῐνδῡνευόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐεκῐνδῡ́νευον	δῐεκῐνδῡ́νευες	δῐεκῐνδῡ́νευε(ν)	δῐεκῐνδῡνεύετον	δῐεκῐνδῡνευέτην	δῐεκῐνδῡνεύομεν	δῐεκῐνδῡνεύετε	δῐεκῐνδῡ́νευον
middle/ passive	indicative	δῐεκῐνδῡνευόμην	δῐεκῐνδῡνεύου	δῐεκῐνδῡνεύετο	δῐεκῐνδῡνεύεσθον	δῐεκῐνδῡνευέσθην	δῐεκῐνδῡνευόμεθᾰ	δῐεκῐνδῡνεύεσθε	δῐεκῐνδῡνεύοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: δῐᾰκῐνδῡνεύσω, δῐᾰκῐνδῡνεύσομαι, δῐᾰκῐνδῡνευθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐᾰκῐνδῡνεύσω	δῐᾰκῐνδῡνεύσεις	δῐᾰκῐνδῡνεύσει	δῐᾰκῐνδῡνεύσετον	δῐᾰκῐνδῡνεύσετον	δῐᾰκῐνδῡνεύσομεν	δῐᾰκῐνδῡνεύσετε	δῐᾰκῐνδῡνεύσουσῐ(ν)
	optative	δῐᾰκῐνδῡνεύσοιμῐ	δῐᾰκῐνδῡνεύσοις	δῐᾰκῐνδῡνεύσοι	δῐᾰκῐνδῡνεύσοιτον	δῐᾰκῐνδῡνευσοίτην	δῐᾰκῐνδῡνεύσοιμεν	δῐᾰκῐνδῡνεύσοιτε	δῐᾰκῐνδῡνεύσοιεν
middle	indicative	δῐᾰκῐνδῡνεύσομαι	δῐᾰκῐνδῡνεύσῃ, δῐᾰκῐνδῡνεύσει	δῐᾰκῐνδῡνεύσεται	δῐᾰκῐνδῡνεύσεσθον	δῐᾰκῐνδῡνεύσεσθον	δῐᾰκῐνδῡνευσόμεθᾰ	δῐᾰκῐνδῡνεύσεσθε	δῐᾰκῐνδῡνεύσονται
	optative	δῐᾰκῐνδῡνευσοίμην	δῐᾰκῐνδῡνεύσοιο	δῐᾰκῐνδῡνεύσοιτο	δῐᾰκῐνδῡνεύσοισθον	δῐᾰκῐνδῡνευσοίσθην	δῐᾰκῐνδῡνευσοίμεθᾰ	δῐᾰκῐνδῡνεύσοισθε	δῐᾰκῐνδῡνεύσοιντο
passive	indicative	δῐᾰκῐνδῡνευθήσομαι	δῐᾰκῐνδῡνευθήσῃ	δῐᾰκῐνδῡνευθήσεται	δῐᾰκῐνδῡνευθήσεσθον	δῐᾰκῐνδῡνευθήσεσθον	δῐᾰκῐνδῡνευθησόμεθᾰ	δῐᾰκῐνδῡνευθήσεσθε	δῐᾰκῐνδῡνευθήσονται
	optative	δῐᾰκῐνδῡνευθησοίμην	δῐᾰκῐνδῡνευθήσοιο	δῐᾰκῐνδῡνευθήσοιτο	δῐᾰκῐνδῡνευθήσοισθον	δῐᾰκῐνδῡνευθησοίσθην	δῐᾰκῐνδῡνευθησοίμεθᾰ	δῐᾰκῐνδῡνευθήσοισθε	δῐᾰκῐνδῡνευθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		δῐᾰκῐνδῡνεύσειν			δῐᾰκῐνδῡνεύσεσθαι		δῐᾰκῐνδῡνευθήσεσθαι
participle	m	δῐᾰκῐνδῡνεύσων			δῐᾰκῐνδῡνευσόμενος		δῐᾰκῐνδῡνευθησόμενος
	f	δῐᾰκῐνδῡνεύσουσᾰ			δῐᾰκῐνδῡνευσομένη		δῐᾰκῐνδῡνευθησομένη
	n	δῐᾰκῐνδῡνεῦσον			δῐᾰκῐνδῡνευσόμενον		δῐᾰκῐνδῡνευθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: δῐεκῐνδῡ́νευσᾰ, δῐεκῐνδῡνευσᾰ́μην, δῐεκῐνδῡνεύθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐεκῐνδῡ́νευσᾰ	δῐεκῐνδῡ́νευσᾰς	δῐεκῐνδῡ́νευσε(ν)	δῐεκῐνδῡνεύσᾰτον	δῐεκῐνδῡνευσᾰ́την	δῐεκῐνδῡνεύσᾰμεν	δῐεκῐνδῡνεύσᾰτε	δῐεκῐνδῡ́νευσᾰν
	subjunctive	δῐᾰκῐνδῡνεύσω	δῐᾰκῐνδῡνεύσῃς	δῐᾰκῐνδῡνεύσῃ	δῐᾰκῐνδῡνεύσητον	δῐᾰκῐνδῡνεύσητον	δῐᾰκῐνδῡνεύσωμεν	δῐᾰκῐνδῡνεύσητε	δῐᾰκῐνδῡνεύσωσῐ(ν)
	optative	δῐᾰκῐνδῡνεύσαιμῐ	δῐᾰκῐνδῡνεύσειᾰς, δῐᾰκῐνδῡνεύσαις	δῐᾰκῐνδῡνεύσειε(ν), δῐᾰκῐνδῡνεύσαι	δῐᾰκῐνδῡνεύσαιτον	δῐᾰκῐνδῡνευσαίτην	δῐᾰκῐνδῡνεύσαιμεν	δῐᾰκῐνδῡνεύσαιτε	δῐᾰκῐνδῡνεύσειᾰν, δῐᾰκῐνδῡνεύσαιεν
	imperative		δῐᾰκῐνδῡ́νευσον	δῐᾰκῐνδῡνευσᾰ́τω	δῐᾰκῐνδῡνεύσᾰτον	δῐᾰκῐνδῡνευσᾰ́των		δῐᾰκῐνδῡνεύσᾰτε	δῐᾰκῐνδῡνευσᾰ́ντων
middle	indicative	δῐεκῐνδῡνευσᾰ́μην	δῐεκῐνδῡνεύσω	δῐεκῐνδῡνεύσᾰτο	δῐεκῐνδῡνεύσᾰσθον	δῐεκῐνδῡνευσᾰ́σθην	δῐεκῐνδῡνευσᾰ́μεθᾰ	δῐεκῐνδῡνεύσᾰσθε	δῐεκῐνδῡνεύσᾰντο
	subjunctive	δῐᾰκῐνδῡνεύσωμαι	δῐᾰκῐνδῡνεύσῃ	δῐᾰκῐνδῡνεύσηται	δῐᾰκῐνδῡνεύσησθον	δῐᾰκῐνδῡνεύσησθον	δῐᾰκῐνδῡνευσώμεθᾰ	δῐᾰκῐνδῡνεύσησθε	δῐᾰκῐνδῡνεύσωνται
	optative	δῐᾰκῐνδῡνευσαίμην	δῐᾰκῐνδῡνεύσαιο	δῐᾰκῐνδῡνεύσαιτο	δῐᾰκῐνδῡνεύσαισθον	δῐᾰκῐνδῡνευσαίσθην	δῐᾰκῐνδῡνευσαίμεθᾰ	δῐᾰκῐνδῡνεύσαισθε	δῐᾰκῐνδῡνεύσαιντο
	imperative		δῐᾰκῐνδῡ́νευσαι	δῐᾰκῐνδῡνευσᾰ́σθω	δῐᾰκῐνδῡνεύσᾰσθον	δῐᾰκῐνδῡνευσᾰ́σθων		δῐᾰκῐνδῡνεύσᾰσθε	δῐᾰκῐνδῡνευσᾰ́σθων
passive	indicative	δῐεκῐνδῡνεύθην	δῐεκῐνδῡνεύθης	δῐεκῐνδῡνεύθη	δῐεκῐνδῡνεύθητον	δῐεκῐνδῡνευθήτην	δῐεκῐνδῡνεύθημεν	δῐεκῐνδῡνεύθητε	δῐεκῐνδῡνεύθησᾰν
	subjunctive	δῐᾰκῐνδῡνευθῶ	δῐᾰκῐνδῡνευθῇς	δῐᾰκῐνδῡνευθῇ	δῐᾰκῐνδῡνευθῆτον	δῐᾰκῐνδῡνευθῆτον	δῐᾰκῐνδῡνευθῶμεν	δῐᾰκῐνδῡνευθῆτε	δῐᾰκῐνδῡνευθῶσῐ(ν)
	optative	δῐᾰκῐνδῡνευθείην	δῐᾰκῐνδῡνευθείης	δῐᾰκῐνδῡνευθείη	δῐᾰκῐνδῡνευθεῖτον, δῐᾰκῐνδῡνευθείητον	δῐᾰκῐνδῡνευθείτην, δῐᾰκῐνδῡνευθειήτην	δῐᾰκῐνδῡνευθεῖμεν, δῐᾰκῐνδῡνευθείημεν	δῐᾰκῐνδῡνευθεῖτε, δῐᾰκῐνδῡνευθείητε	δῐᾰκῐνδῡνευθεῖεν, δῐᾰκῐνδῡνευθείησᾰν
	imperative		δῐᾰκῐνδῡνεύθητῐ	δῐᾰκῐνδῡνευθήτω	δῐᾰκῐνδῡνεύθητον	δῐᾰκῐνδῡνευθήτων		δῐᾰκῐνδῡνεύθητε	δῐᾰκῐνδῡνευθέντων
		active			middle		passive
infinitive		δῐᾰκῐνδῡνεῦσαι			δῐᾰκῐνδῡνεύσᾰσθαι		δῐᾰκῐνδῡνευθῆναι
participle	m	δῐᾰκῐνδῡνεύσᾱς			δῐᾰκῐνδῡνευσᾰ́μενος		δῐᾰκῐνδῡνευθείς
	f	δῐᾰκῐνδῡνεύσᾱσᾰ			δῐᾰκῐνδῡνευσᾰμένη		δῐᾰκῐνδῡνευθεῖσᾰ
	n	δῐᾰκῐνδῡνεῦσᾰν			δῐᾰκῐνδῡνευσᾰ́μενον		δῐᾰκῐνδῡνευθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: δῐᾰκεκῐνδῡ́νευκᾰ, δῐᾰκεκῐνδῡ́νευμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐᾰκεκῐνδῡ́νευκᾰ	δῐᾰκεκῐνδῡ́νευκᾰς	δῐᾰκεκῐνδῡ́νευκε(ν)	δῐᾰκεκῐνδῡνεύκᾰτον	δῐᾰκεκῐνδῡνεύκᾰτον	δῐᾰκεκῐνδῡνεύκᾰμεν	δῐᾰκεκῐνδῡνεύκᾰτε	δῐᾰκεκῐνδῡνεύκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	δῐᾰκεκῐνδῡνεύκω	δῐᾰκεκῐνδῡνεύκῃς	δῐᾰκεκῐνδῡνεύκῃ	δῐᾰκεκῐνδῡνεύκητον	δῐᾰκεκῐνδῡνεύκητον	δῐᾰκεκῐνδῡνεύκωμεν	δῐᾰκεκῐνδῡνεύκητε	δῐᾰκεκῐνδῡνεύκωσῐ(ν)
	optative	δῐᾰκεκῐνδῡνεύκοιμῐ, δῐᾰκεκῐνδῡνευκοίην	δῐᾰκεκῐνδῡνεύκοις, δῐᾰκεκῐνδῡνευκοίης	δῐᾰκεκῐνδῡνεύκοι, δῐᾰκεκῐνδῡνευκοίη	δῐᾰκεκῐνδῡνεύκοιτον	δῐᾰκεκῐνδῡνευκοίτην	δῐᾰκεκῐνδῡνεύκοιμεν	δῐᾰκεκῐνδῡνεύκοιτε	δῐᾰκεκῐνδῡνεύκοιεν
	imperative		δῐᾰκεκῐνδῡ́νευκε	δῐᾰκεκῐνδῡνευκέτω	δῐᾰκεκῐνδῡνεύκετον	δῐᾰκεκῐνδῡνευκέτων		δῐᾰκεκῐνδῡνεύκετε	δῐᾰκεκῐνδῡνευκόντων
middle/ passive	indicative	δῐᾰκεκῐνδῡ́νευμαι	δῐᾰκεκῐνδῡ́νευσαι	δῐᾰκεκῐνδῡ́νευται	δῐᾰκεκῐνδῡ́νευσθον	δῐᾰκεκῐνδῡ́νευσθον	δῐᾰκεκῐνδῡνεύμεθᾰ	δῐᾰκεκῐνδῡ́νευσθε	δῐᾰκεκῐνδῡ́νευνται
	subjunctive	δῐᾰκεκῐνδῡνευμένος ὦ	δῐᾰκεκῐνδῡνευμένος ᾖς	δῐᾰκεκῐνδῡνευμένος ᾖ	δῐᾰκεκῐνδῡνευμένω ἦτον	δῐᾰκεκῐνδῡνευμένω ἦτον	δῐᾰκεκῐνδῡνευμένοι ὦμεν	δῐᾰκεκῐνδῡνευμένοι ἦτε	δῐᾰκεκῐνδῡνευμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	δῐᾰκεκῐνδῡνευμένος εἴην	δῐᾰκεκῐνδῡνευμένος εἴης	δῐᾰκεκῐνδῡνευμένος εἴη	δῐᾰκεκῐνδῡνευμένω εἴητον/εἶτον	δῐᾰκεκῐνδῡνευμένω εἰήτην/εἴτην	δῐᾰκεκῐνδῡνευμένοι εἴημεν/εἶμεν	δῐᾰκεκῐνδῡνευμένοι εἴητε/εἶτε	δῐᾰκεκῐνδῡνευμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		δῐᾰκεκῐνδῡ́νευσο	δῐᾰκεκῐνδῡνεύσθω	δῐᾰκεκῐνδῡ́νευσθον	δῐᾰκεκῐνδῡνεύσθων		δῐᾰκεκῐνδῡ́νευσθε	δῐᾰκεκῐνδῡνεύσθων
		active				middle/passive
infinitive		δῐᾰκεκῐνδῡνευκέναι				δῐᾰκεκῐνδῡνεῦσθαι
participle	m	δῐᾰκεκῐνδῡνευκώς				δῐᾰκεκῐνδῡνευμένος
	f	δῐᾰκεκῐνδῡνευκυῖᾰ				δῐᾰκεκῐνδῡνευμένη
	n	δῐᾰκεκῐνδῡνευκός				δῐᾰκεκῐνδῡνευμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• διακινδῡνευτέον (diakindūneutéon)

Descendants

• → Greek: διακινδυνεύω (diakindynévo) (learned)

Further reading

• διακινδυνεύω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• διακινδυνεύω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “διακινδυνεύω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “διακινδυνεύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • dare idem, page 195.
  • gauntlet idem, page 355.
  • hazard idem, page 389.
  • risk idem, page 717.
  • venture idem, page 947.

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek διακινδῡνεύω (diakindūneúō, “to be exposed to great danger”), with semantic loan from English endanger. By surface analysis, δια- (dia-) +‎ κίνδυν(ος) (kíndyn(os)) +‎ -εύω (-évo).

Pronunciation

• IPA^(key): /ði.a.cin.ðiˈne.vo/
• Hyphenation: δι‧α‧κιν‧δυ‧νεύ‧ω

Verb

διακινδυνεύω • (diakindynévo) (past διακινδύνευσα/διακινδύνεψα, passive διακινδυνεύομαι, p‑past διακινδυνεύθηκα/διακινδυνεύτηκα, ppp διακινδυνευμένος)

1. to endanger, to imperil, to jeopardize
2. to risk

   Synonym: ρισκάρω (riskáro)

Conjugation

διακινδυνεύω   διακινδυνεύομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	διακινδυνεύω	διακινδυνεύσω, διακινδυνέψω	διακινδυνεύομαι	διακινδυνευθώ, διακινδυνευτώ
2 sg	διακινδυνεύεις	διακινδυνεύσεις, διακινδυνέψεις	διακινδυνεύεσαι	διακινδυνευθείς, διακινδυνευτείς
3 sg	διακινδυνεύει	διακινδυνεύσει, διακινδυνέψει	διακινδυνεύεται	διακινδυνευθεί, διακινδυνευτεί
1 pl	διακινδυνεύουμε, [‑ομε]	διακινδυνεύσουμε, [‑ομε], διακινδυνέψουμε, [‑ομε]	διακινδυνευόμαστε	διακινδυνευθούμε, διακινδυνευτούμε
2 pl	διακινδυνεύετε	διακινδυνεύσετε, διακινδυνέψετε	διακινδυνεύεστε, διακινδυνευόσαστε	διακινδυνευθείτε, διακινδυνευτείτε
3 pl	διακινδυνεύουν(ε)	διακινδυνεύσουν(ε), διακινδυνέψουν(ε)	διακινδυνεύονται	διακινδυνευθούν(ε), διακινδυνευτούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	διακινδύνευα	διακινδύνευσα, διακινδύνεψα	διακινδυνευόμουν(α)	διακινδυνεύθηκα, διακινδυνεύτηκα
2 sg	διακινδύνευες	διακινδύνευσες, διακινδύνεψες	διακινδυνευόσουν(α)	διακινδυνεύθηκες, διακινδυνεύτηκες
3 sg	διακινδύνευε	διακινδύνευσε, διακινδύνεψε	διακινδυνευόταν(ε)	διακινδυνεύθηκε, διακινδυνεύτηκε
1 pl	διακινδυνεύαμε	διακινδυνεύσαμε, διακινδυνέψαμε	διακινδυνευόμασταν, (‑όμαστε)	διακινδυνευθήκαμε, διακινδυνευτήκαμε
2 pl	διακινδυνεύατε	διακινδυνεύσατε, διακινδυνέψατε	διακινδυνευόσασταν, (‑όσαστε)	διακινδυνευθήκατε, διακινδυνευτήκατε
3 pl	διακινδύνευαν, διακινδυνεύαν(ε)	διακινδύνευσαν, διακινδυνεύσαν(ε), διακινδύνεψαν	διακινδυνεύονταν, (διακινδυνευόντουσαν)	διακινδυνεύθηκαν, διακινδυνευθήκαν(ε), διακινδυνεύτηκαν, διακινδυνευτήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα διακινδυνεύω ➤	θα διακινδυνεύσω / διακινδυνέψω ➤	θα διακινδυνεύομαι ➤	θα διακινδυνευθώ / διακινδυνευτώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα διακινδυνεύεις, …	θα διακινδυνεύσεις / διακινδυνέψεις, …	θα διακινδυνεύεσαι, …	θα διακινδυνευθείς / διακινδυνευτείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … διακινδυνεύσει / διακινδυνέψει   έχω, έχεις, … διακινδυνευμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … διακινδυνευθεί / διακινδυνευτεί   είμαι, είσαι, … διακινδυνευμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … διακινδυνεύσει / διακινδυνέψει   είχα, είχες, … διακινδυνευμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … διακινδυνευθεί / διακινδυνευτεί   ήμουν, ήσουν, … διακινδυνευμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … διακινδυνεύσει / διακινδυνέψει   θα έχω, θα έχεις, … διακινδυνευμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … διακινδυνευθεί / διακινδυνευτεί   θα είμαι, θα είσαι, … διακινδυνευμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	διακινδύνευε	διακινδύνευσε, διακινδύνεψε	—	διακινδυνεύσου, διακινδυνέψου
2 pl	διακινδυνεύετε	διακινδυνεύστε, διακινδυνέψτε	διακινδυνεύεστε	διακινδυνευθείτε, διακινδυνευτείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	διακινδυνεύοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας διακινδυνεύσει / διακινδυνέψει ➤		διακινδυνευμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	διακινδυνεύσει, διακινδυνέψει		διακινδυνευθεί, διακινδυνευτεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Derived terms

• διακινδύνευση f (diakindýnefsi)

 

Related terms

• see: κίνδυνος m (kíndynos, “danger”)