διάχυτος
Greek
[edit]Etymology
[edit]Learned borrowing from Byzantine Greek διάχυτος (diákhutos), from the διαχυ- stem of Ancient Greek διαχέω (diakhéō) + -τος (-tos).[1]
Pronunciation
[edit]Adjective
[edit]διάχυτος • (diáchytos) m (feminine διάχυτη, neuter διάχυτο)
Declension
[edit]| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | διάχυτος (diáchytos) | διάχυτη (diáchyti) | διάχυτο (diáchyto) | διάχυτοι (diáchytoi) | διάχυτες (diáchytes) | διάχυτα (diáchyta) | |
| genitive | διάχυτου (diáchytou) | διάχυτης (diáchytis) | διάχυτου (diáchytou) | διάχυτων (diáchyton) | διάχυτων (diáchyton) | διάχυτων (diáchyton) | |
| accusative | διάχυτο (diáchyto) | διάχυτη (diáchyti) | διάχυτο (diáchyto) | διάχυτους (diáchytous) | διάχυτες (diáchytes) | διάχυτα (diáchyta) | |
| vocative | διάχυτε (diáchyte) | διάχυτη (diáchyti) | διάχυτο (diáchyto) | διάχυτοι (diáchytoi) | διάχυτες (diáchytes) | διάχυτα (diáchyta) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο διάχυτος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο διάχυτος, etc.)
References
[edit]- ^ διάχυτος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language