δεισιδαίμων
Jump to navigation
Jump to search
Ancient Greek
[edit]
Etymology
[edit]From δείδω (deídō) + δαίμων (daímōn).
Pronunciation
[edit]- (5th BCE Attic) IPA(key): /deː.si.dǎi̯.mɔːn/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /di.siˈdɛ.mon/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ði.siˈðɛ.mon/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ði.siˈðe.mon/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ði.siˈðe.mon/
Adjective
[edit]δεισιδαίμων • (deisidaímōn)
- superstitious
- (Koine) god-fearing: pious or superstitious.
- 80-90 CE, Edwin Palmer, quoting Greek New Testament: Acts of the Apostles, Parallel New Testament Greek and English[1], University Press, translation of Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, published 1887, 17:22, page 581:
- Σταθεὶς δὲ [ὁ] Παῦλος ἐν μέσῳ τοῦ Ἀρείου Πάγου ἔφη, Ἄνδρες Ἀθηναῖοι, κατὰ πάντα ὡς δεισιδαιμονεστέρους ὑμᾶς θεωρῶ:
- Statheìs dè [ho] Paûlos en mésōi toû Areíou Págou éphē, Ándres Athēnaîoi, katà pánta hōs deisidaimonestérous humâs theōrô:
- Then Paul stood in the midst of Mars' hill, and said, Ye men of Athens, I perceive that in all things ye are too superstitious. (Translation notes on page 1090 state: 'For "somewhat superstitious" read "too religious".')
Derived terms
[edit]- δεῐσῐδαιμονέω (deisidaimonéō)
- δεῐσῐδαιμονίᾱ (deisidaimoníā)
References
[edit]- “δεισιδαίμων”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “δεισιδαίμων”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- δεισιδαίμων in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- δεισιδαίμων in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
- G1174 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
Greek
[edit]Adjective
[edit]δεισιδαίμων • (deisidaímon) m (feminine δεισιδαίμων, neuter δεισιδαίμον)
Declension
[edit]singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | δεισιδαίμων (deisidaímon) | δεισιδαίμων (deisidaímon) | δεισιδαίμον (deisidaímon) | δεισιδαίμονες (deisidaímones) | δεισιδαίμονες (deisidaímones) | δεισιδαίμονα (deisidaímona) | |
genitive | δεισιδαίμονος (deisidaímonos) | δεισιδαίμονος (deisidaímonos) | δεισιδαίμονος (deisidaímonos) | δεισιδαιμόνων (deisidaimónon) | δεισιδαιμόνων (deisidaimónon) | δεισιδαιμόνων (deisidaimónon) | |
accusative | δεισιδαίμονα (deisidaímona) | δεισιδαίμονα (deisidaímona) | δεισιδαίμον (deisidaímon) | δεισιδαίμονες (deisidaímones) | δεισιδαίμονες (deisidaímones) | δεισιδαίμονα (deisidaímona) | |
vocative | δεισιδαίμων (deisidaímon) δεισιδαίμονα (deisidaímona) |
δεισιδαίμων (deisidaímon) | δεισιδαίμον (deisidaímon) | δεισιδαίμονες (deisidaímones) | δεισιδαίμονες (deisidaímones) | δεισιδαίμονα (deisidaímona) |
Synonyms
[edit]- προληπτικός (proliptikós)